Xynix

Xynix: Groninger Combinatie 2 – Caissa Eenhoorn

In de 9e ronde van de KNSB speelden we thuis tegen Caissa / Eenhoorn. Voor ons stond er niets meer op het spel, bij iedere uitslag (8-0 of 0-8) waren we 3e.
Onze tegenstanders konden nog kampioen worden. Theoretisch dan. Want ze stonden nog steeds een matchpunt en 2 bordpunten achter op het soevereine Sissa 2, en Sissa zou tegen het laaggeplaatste HSG vast wel winnen. De unicorns hadden het toch uitgerekend: bij een 6 ½ – 1 ½ overwinning zou Sissa 2 niet genoeg hebben aan 4-4 en moeten winnnen.
Je hoeft geen helderziende te zijn om te weten dat dit wel een heel onwaarschijnlijk scenario was. Natuurlijk zouden wij het niet zover laten komen en Sissa 2 zou natuurlijk zelf zijn zaakjes wel regelen.

Zoals gezegd, voor ons stond niets op het spel, we konden ontspannen spelen. Misschien wel iets te ontspannen.

Een ongelukkige paardmanoeuvre op de damevleugel, te vroeg openen van een lijn in het centrum en het overzien van een dreiging op de koningsvleugel, dat was het verhaal van mijn partij. Dachten mijn tegenstander en ik na de post-mortem tenminste. De engine dacht er wat anders over: mijn misdragingen op de damevleugel en centrum vielen nog wel mee. Het overzien van de dreiging op de koningsvleugel was wel ernstig, maar na een wat te driest stukoffer van mijn tegenstander kreeg ik nog een kans om weer in de partij te komen. Dat zag ik dan weer niet. Zoals ik ook niet veel heb gezien op de andere borden.

Van de partij tussen Arlette van Weersel en Peter Hulshof zag ik nog dat de witspeelster haar stukken dreigend naar de koningsvleugel dirigeerde, terwijl het tegenspel van Peter op de damevleugel maar niet van de grond kwam. Maar blijkbaar gaf wit bij het aanvallen een stuk weg waarna Peter (“stom”) onnodig het stuk weer weggaf. Daarna, naar ik hoorde, plaatste een opstomende vrijpion hem voor onoverkomelijke problemen.

Joop aan bord 4 speelde een zijvariant van de Najdorf om de meeste theorie uit de weg te gaan. Op zich prima, maar hij verwaarloosde zijn ontwikkeling nogal, en kreeg een counter in het centrum voor zijn kiezen. Kort daarna was het afgelopen. Door deze 2 laatste zinnen achter elkaar te zetten suggereer ik dat er een causaal verband is, maar dat weet ik niet helemaal zeker. De stelling na de centrumopstoot van zwart zag er eng uit voor Joop, maar misschien kwam de beslissende fout pas later? Ik heb het niet gezien.

Bij het langs lopen zag ik dat Christofoor –dacht ik tenminste- een vergiftigde pion nam, waarna hij een stuk zou verliezen. Daarna meende ik te zien dat hij door een slimme tussenzet het stuk weer terugwon. Maar kort daarna had hij toch verloren. Had ik al gezegd dat ik de afloop niet heb gezien?

Omdat er toch niets op het spel stond speelde Alef de opening die ik hem eerder verboden had te spelen (Albins Tegengambiet, we hebben het er al eerder over gehad). Omdat Alef een aantal partijen achter elkaar had verloren, had ik hem aan een laag bord gezet. Maar Alef had pech dat hij juist tegen de (mede-) topscorer in onze poule moest spelen! Vanuit de opening kwam hij in een wat minder maar houdbaar eindspel terecht. Een “eindspelblundertje” (zijn woorden) werd hem fataal. Ik heb het uiteraard niet gezien.

Van de partij van Peter Hendriks had ik ook alleen maar de eerste fase kunnen volgen. Het leek me dat hij goed uit de opening kwam, maar hoe hij door de stelling van de tegenstander crashte zag ik pas ’s avonds in de schaakkroeg. Gezien de grote creativiteit die Alef daar toonde om de verdachte zwarte stelling overeind te houden, had hij beter aan een ander bord kunnen zitten. Peter plantte nog wel even een kers op zijn eerder wat tegenvallende seizoen.

De partij van Peter Bosker kon ik daarentegen wel vrij goed volgen, ik zat ernaast. Na veel afruilen in de opening ontstond een NQE (Not Quite an Endgame) van Toren en Loper tegen Toren en Paard met pionnen op beide vleugels. De vraag is dan: is de loper sterker dan het paard of andersom? Omdat Peter een onverbeterlijke optimist is zal hij ongetwijfeld zijn uitgegaan van het eerste. Dat was ik dan deze keer met hem eens. Maar de manier waar hij op winst ging spelen, met opoffering van een pion, daar had ik dan niet weer zoveel mee. Om de pion terug te winnen moest hij zijn koning laten afsluiten op de h-lijn waarna de vrije zwarte f-pion doorliep waardoor hij zijn loper moest offeren. Gelukkig had hij nog een vrije h-pion, de grootste vijand van het paard, waarmee hij de remise kon houden.

Tussenstand: 1 ½ – 5 1/2

Invaller Michiel Boekschoten was uiteindelijk als laatste bezig. Ik had hem van tevoren nog de gegevens van de tegenstanders gestuurd, zodat hij zich kon voorbereiden. Dat bleek hij te hebben opgevat als een zeer geslaagde grap. Hm.
Na een opening met wit van een mix van Engels en Grunfeld had hij wat voordeel, maar dat verwaterde snel. Daarna ging het lange tijd ongeveer gelijk op, maar zo tegen de tijdcontrole kreeg de tegenstander voordeel. Michiel speelde het toreneindspel te passief waardoor hij verloren kwam te staan. Maar in de wederzijdse tijdnoodfase gaf de Westfries zomaar zijn pluspion op, en plaatste zijn toren niet achter de eigen vrijpion. Michiel kon een pion slaan, en had toen zelf een vrijpion om op te spelen. Remise, einduitslag 2 – 6.

En wat had Sissa 2 gedaan: 4 – 4 …..
Precies genoeg om kampioen te worden.

Stadsgenoten: gefeliciteerd!

Groninger Combinatie 2 2104 – Caissa-Eenhoorn 2194 2 – 6
1. FM Adrian Clemens 2208 – Daan Zult 2304 0 – 1
2. Peter Bosker 2096 – FM Martijn Monteban 2248 ½ – ½
3. Peter Hulshof 2172 – WIM Arlette van Weersel 2173 0 – 1
4. FM Joop Houtman 2132 – Henk-Jan Visser 2206 0 – 1
5. Christofoor Baljon 2112 – Jeroen Edeling 2145 0 – 1
6. Michiel Boekschoten 2021 – Ron Deen 2154 ½ – ½
7. Alef Boer 2116 – Jerrel Thakoerdien 2182 0 – 1
8. Peter Hendriks 1978 – Alexander Geerts 2137 1 – 0