Wat een start!

Verslag HWP 1 – GC2 21-9-2024

Wat een team!!

De eerste ronde van de KNSB competitie zit erop. Was dit een examen voor de verjongde ploeg? Zijn we geslaagd? Nee! En absoluut een hele vette dikke ja! We speelden tegen een team dat qua rating meespeelt voor promotie. Toegegeven, hun twee sterkste spelers waren er niet bij (Olympiade en late afmelding), maar alsnog waren wij de underdog met gemiddeld ongeveer 100 ratingpunten minder. De uitslag had ik van tevoren niet durven dromen. Ik hoopte dat we wat mooie individuele resultaten zouden boeken, maar als iedereen dat doet, win je blijkbaar een teamwedstrijd. Heerlijk. Het werd 3,5 – 6,5 voor de GC. Een korte terugblik.

Op bord 1 had ik mezelf opgesteld. Lekker zo’n eerste KNSB partij met wit. Het werd nog lekkerder toen mijn tegenstander, de sterke Bart Gijswijt, op zet zeven zo’n tien minuten in de denktank ging in een zeer bekende stelling. Ik wist enkel van het bestaan van twee zetten af en was zeer verbaasd over zijn tijdsverbruik en de zet die hij daarna produceerde (uiteraard niet een van de twee die ik ken) dat ik besloot dat ik goed tot gewonnen moest staan. Tijd om een rondje langs te borden te doen.

Op bord 2 mochten Florian en Chris, twee goede vrienden, tegen elkaar. De avond ervoor hadden we een promotiefeestje van een vriend en prominent lid van Paard d4 in Amsterdam. Florian en ik sliepen in het hol van de leeuw, bij HWP’er (en Paard d4-lid) Jeroen Schoonackers. Slapen deden we pas rond 03:00 en Florian was mede daarom uiterst content toen hij de opstelling zag: Chris. Florian marcheerde een paard naar d4; dat werd door Chris begrijpelijkerwijs niet getolereerd en even later werd de vrede getekend. Wat daarbij het meest opviel is dat Florian na de partij aan de Spa Rood zat. 1/2-1/2

Op bord 3 had Jouke plaatsgenomen met de witte stukken. Ik vond hem super goed spelen: prima opening, een sterk veld op d5 en ogenschijnlijk alle controle. Zoals wel vaker is Jouke kritisch op zijn eigen spel, en even later leek het ook alsof zwart iets was teruggekomen, maar Jouke zou Jouke niet zijn als ie hem ergens tructe. Er verdween ineens een vol zwart stuk. Wit moest enkel nog even de zwarte vrijpion op d2 ‘kaltstellen’. Dat gebeurde en dus werd een dikverdiende overwinning behaald! Way to go Jouke! 0 – 1

Op bord 4 zat niemand anders dan mijn eigen Anna. Een super solide speelster die ik twee seizoenen geleden uitsluitend zwart had gegeven. Dat werd mij echter niet in dank afgenomen dus besloot ik haar nu weer zwart te geven. Gelukkig speelde zij tegen Babak Tondivar, 2340 rating, en hun sterkste speler. Waarom nou gelukkig? Nou, simpelweg omdat Anna Anna is. Solide, rustig, kalm en ze heeft een sloot ervaring. Ze manoeuvreerde haar stukken naar goede velden en wit blies zichzelf op (zo leek het?!) en Anna stond twee pionnen voor. Haar tegenstander had ergens nog remise kunnen maken door af te wikkelen naar een ongelijk lopereindspel, maar toen hij dat miste, liet Anna niet meer los! 0 – 1

Op bord 5 kwam een verloren zoon thuis: Milan Mostertman. Zijn laatste KNSB partij dateerde uit februari 2016. Milan besloot een comeback te maken en na een zomer vol toernooien mocht hij het nu laten zien bij Haarlem uit. Hij speelde tegen de clubkampioen, Tim Mazajchik. Milan liet zien dat talent niet roest. In een duel wat op en neer golfde ontstond uiteindelijk een toreneindspel. Daar leek het alsof Milan de winst naar zich toe kon trekken, maar ja, toreneindspelen…ze zijn eigenlijk allemaal remise. Dus deze ook. Tim verdedigde zich netjes en zodoende bleef er een stelling over met twee kale koningen. Al ben je nog zo talentvol, dát ga je niet meer winnen. Ik vond het wel weer super mooi om Milan achter het bord te zien zitten: welcome back! 1/2-1/2

Op bord 6 hadden we de naar Tilburg verhuisde Daan zitten. Hij moest tegen de verrassing van de zomer (wat mij betreft): Rik van Rootselaar. Hij presteerde erg goed op het ONK in Velp en was omhoog geschoten met zijn rating. De opening van Daan vond ik zelf niet geweldig (in een soort Catalaans had hij een paard op e4 neer gezet en na dxc4 Dxc4 volgde b5 van Daan. Ik vond het er nogal lelijk uitzien eerlijk gezegd. Wit wil juist op zijn witveldige loper speler en daar gaf Daan hem alle gelegenheid toe. Blijkbaar heb ik niet zoveel verstand van het spelletje want Daan stond, zo gaf ie zelf aan, meer dan behoorlijk. Hij had echter één kleinigheidje gemist en dat werd onmiddellijk afgestraft door Rik. Het eerste punt was binnen voor HWP! 1- 0

Op bord 7 zat niemand minder dan Xander Vincent Mostertman. Overgekomen vanuit GC3 en jawel, het jongere broertje van Milan. Misschien iets minder getalenteerd maar zéker geen prettig iemand om tegen de spelen. Sterker nog, in blitz heeft Xander waarschijnlijk een plusscore tegen mij. Enfin, terug naar wat ik van die partij meekreeg. De opening kwam me erg bekend voor: vorig jaar speelden Xander en ik ongeveer hetzelfde. Zijn tegenstander besloot om zijn gefianchetteerde loper op g7 tot een pion te degraderen door …e5 te spelen. Tja, zo’n kans moet je Xander (X’je, zoals ie liefkozend door ons wordt genoemd) niet geven. Handig speelde hij zich een weg door de zwarte stelling. Althans, zo leek het voor mij. Wat ik niet had gezien was dat ie ergens een foutje maakte, matig stond en daarna – classic X’je – zwart heel smerig tructe met een loperoffer. Zwart werd veroordeeld tot een verloren eindspel wat Xander heel cool, calm, collected uitspeelde. Een mooi punt, bravo! 0 – 1

Op bord 8 had ik een plekje ingeruimd voor een andere promovendus van GC3: Nanne van Foreest. Hij speelde dezelfde opening als zijn zus: een beetje een obscure Siciliaan, maar wit dacht er te makkelijk over en ik vond Nanne geweldig staan na een zet of 10. Ik heb die stelling zelf ook wel eens gespeeld. Heerlijk: de koning op e7, hele actieve stukken en controle over de zwarte velden. Nanne schatte zijn stelling echter niet helemaal op waarde en werd even later vakkundig aan de kant gezet. Jammer maar helaas, jongen! 1 – 0

Op bord 9 viel een invaller te noteren: Philippe Schippers. Jawel, de jongere broer van ondergetekende. Ik had hem één taak gegeven: ‘Staan en niks doen, een halfje is prima. Als je echter een kansje ruikt….pak hem!’ Met die taak kan je Phil overal heen sturen. Hij pakt z’n stelling, gaat niks doen, rustig ontwikkelen, zetje hier, zetje daar en alles harmonieus neerzetten. Dat is enorm frustrerend voor een tegenstander, zeker als diegene met zwart speelt en 250 punten meer heeft. Hij begon dan ook vrij rap te zweten en een (in mijn ogen) paniekaanval op te zetten. Phil bleef koel en ik dacht dat de winst binnen was. Ik zag hem ook even zijn neus optrekken om die kans nog eens even diep in te ademen. Zijn tegenstander, en ik geloof dat ik daar een paar jaar geleden van heb verloren, hervond zich echter en kon ter ternauwernood een eeuwig schaak afdwingen. Super gespeeld, Phil! Volgende keer pak je hem 🙂 1/2-1/2

Op bord 10 had ik onze troefkaart uitgespeeld: Bram ten Dam. Hij is geboren in 2015 (toen had ik een rating van 2220. Ter vergelijking: ik ben in 9 jaar 60 punten gestegen, Bram 2000..!) en maakt bij ons zijn debuut. We zijn super blij dat hij bij ons komt spelen en ervaring op kan doen. Ik was echter niet zo gecharmeerd van zijn opening: overal penningen en het leek alsof het een makkelijke middag voor wit zou worden. Ik denk dat wit er ook zo over dacht want een paar inaccurate zetten later stond er een potremise eindspel op het bord. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Goedzo Bram, een keurig halfje met zwart bij je debuut, lekker man! Ik ging me op mijn eigen partij focussen (daar was het nodig, sjonge wat stond ik slecht) en pas toen ik klaar was en vroeg naar de tussenstand kwam ik erachter dat Bram had gewonnen. Ik was verbijsterd. Op de website van HWP kunt u lezen hoe dat ging. https://www.hwphaarlem.nl/bericht/harde-les-in-nederigheid-voor-het-eerste/ Ik wil Bram van harte feliciteren met een vol punt bij zijn debuut en daardoor heeft ie bijgedragen aan onze schitterende overwinning! 0-1

Terug naar mijn eigen bord: ik werd verrast na zet 8, dacht dat ik goed stond, en dat veranderde totaal op zet 9. Ik kon mijn ogen nauwelijks geloven. Hoe was dit nou weer mogelijk? Een of andere superline waar ik totaal geen weet van had? Het zal wel, ik ga gewoon verdedigen. Paard op d4, dat is altijd goed. Zeker als je hem ook nog dekt met een paard van b3, dat later omgespeeld werd via d2 naar f3. Super paarden. Mijn tegenstander speelde lange tijd de beste zetten en stond objectief duidelijk gewonnen. Ik was daarom behoorlijk verbaasd dat ie (toegegeven, het was tijdnood) een stuk er tegenaan gooide. Dit voelde iets te gehaast. Uiteindelijk kon ik het volle punt bijschrijven. Dit was denk ik samen met Bram het enige (halve) punt waar iets op af te dingen was. De rest was dik en dik verdiend! Een geweldige start voor ons. Een hele grote stap richting handhaving is gezet!