Vlaggenschip wankelt maar zegeviert

De broederstrijd tussen Kaïn en Abel kreeg donderdagavond 7 maart een spraakmakend vervolg: Groninger Combinatie 1 en Groninger Combinatie 2 bevochten elkaar tot de laatste snik in de NOSBO-competitie. Het is nooit gemakkelijk om tegen kompanen te schaken: er zit toch een welbekende en sympathieke snoet tegenover je, waarvan je weet dat die een aardige pot aan de dag kan leggen bovendien. De NOSBO-competitie is in dezen evenwel onverbiddelijk: strijden zul je.

Bijna keurig op tijd gingen de klokken aan en even later hielden ook de kapiteins hun mond.
Zoals het een veldslag betaamt, was er vrijwel meteen van alles aan de hand. Een al te bekende
Siciliaan hier, een vermoedelijk al te agressieve Siciliaan daar, wat kabbelende Caro-Kannetjes, een Hollander op de hoek, een Catalaan in het midden en, het kleurrijke coloriet complementerend, een Fransoos met 2.b3. Geen idee hoe dat heet: aangezien de zet voor het eerst in Manchester werd gespeeld, stel ik de benaming Patrice Evra voor, naar de Fransman die graag voortijdig mocht opstomen aan de linkerkant van de Red Devils. De redactie nodigt de lezer uit tot andere suggesties.

Het eerste punt ging naar Groninger Combinatie 2: Olav had een loper weten te helpmatten en
zijn wanhopige offensief wist Fons niet voldoende te verwarren. Op de andere borden lonkte
meer puntgewin voor het talententeam: Govert had Maurice weten te trucen en Xanders stelling
was hard op weg om de gammelheid zelve voor te stellen. Daartegenover stelde het vlaggenschip
gelukkig veelbelovende vooruitzichten, zoals een pluspionnetje voor Evie. Een céntrumpion, het
dient gezegd.

Bord één kende een heuse Geschwisterstreit (ik kan het toch moeilijk een broederstrijd noemen, een zusterstrijd is net zo problematisch, resteert de neutrale term, die het Nederlands niet kent, dus nemen we onze toevlucht tot het Duits, waarmee we dit epistel hopelijk niet verschlimmbessern), en wel tussen Machteld en Nanne. Ik zou zweren dat het ergens goed mis was op Machtelds koningsvleugel (Pxe6 toch zeker), maar de terugtrekkende bewegingen van Nannes paarden gaven blijk van fatalistische weifelachtigheid. Uiteindelijk overwon de oude rot.

Evie had haar partij ook weten te winnen, en zo ging het eerste warempel aan kop. Die koppositie
ging wel gepaard met zware stormen. Maurice was aan het rommelen met een paar pionnen
minder. Nu kan hij dat gelukkig heel goed, rommelen met een paar pionnen minder. Xander
dacht te winnen met de opmars …g5, maar kreeg een schijnoffer op e5 en daarmee een kolossaal
deksel op de neus. Phillippe keek ook al tegen een minpionnetje of wat aan en Florian had een
veelbelovende stelling vakkundig weten om te buigen naar eentje met, jawel, een minpion. Jouke
had er dan wel eentje meer, waarmee de totaalbalans op slechts drie of vier pionnen minder
kwam. Ach, die pionnetjes, ze staan doorgaans hooguit in de weg.

Maurice won! Thomas Müller won laatst zijn vijfhonderdste wedstrijd met Bayern München, en
ik vermoed dat Maurice donderdagavond een soortgelijke mijlpaal bereikte: zijn vijfhonderdste
winst voor Groningen met, ergens, één of meer pionnen minder. Je moet het maar kunnen.
Philippe ging evenwel kopje onder, en dus was het aan de overige stuurlui om het pluspuntje
binnenboord te houden. Dat deden we in de beste traditie van de paradox van Achilles en de
schildpad. Die gaat als volgt: Achilles gaat een wedstrijdje hardlopen tegen een schildpad, die met
een voorsprong van enkele honderden meters mag beginnen. Hoewel Achilles harder rent dan dat
de schildpad kruipt, haalt Achilles de schildpad toch nooit in. Immers, als Achilles het punt heeft
bereikt waarop de schildpad was, is die weer een paar schuifelpassen verder. De schildpad blijft
Achilles altijd voor.

Zo geschiedde ook op donderdagavond 7 maart. Groninger Combinatie 2 koos voor de strategie
om steeds een half puntje dichterbij te komen, maar Groninger Combinatie 1 bleef ook almaar
een half puntje voor. Xander had zijn ruïnes in leven weten te houden en deed een remiseaanbod
dat wonder boven wonder werd geaccepteerd. Florian zette zich schrap voor een lange
verdediging met een pionnetje minder, maar Adrian zag geen winstplan en bood remise aan.
Jouke, tot slot, kon zijn pluspion evenmin verzilveren.

Generaties historici zullen zich buigen over de vraag of Groninger Combinatie II Groninger
Combinatie I had moeten verpulveren. De feiten zijn echter: 4,5-3,5. Oef. Hulde. Maak voort,
Groninger Combinatie 2. Jullie wacht een grote toekomst.