Op een prachtige middag hoefden we maar een klein stukje te rijden voor de wedstrijd tegen HSP/Veendam. Op papier misschien wel beter dan wij, maar in de praktijk een matig verzamelaar van puntjes. Als Sneek eerder tegen ons gingen wij goedgemutst achter de borden zitten: wat kon ons gebeuren in een seizoen waarin de zon ons tegemoet schijnt? Deze nonchalance, hoewel te begrijpen, konden wij ons slecht permitteren. Kansloos pakten we halverwege de middag onze jassen en tassen om het opeens veel langere stuk terug af te leggen. Te vroeg voor de Chinees…
Op 1 speelde Henk ten Doeschate een prima partij, met een remise als logische uitkomst, dachten we. Op zoek naar kansen raakte hij een loper kwijt en kon inpakken. Fred aan 2 kreeg een heerlijk ingewikkelde stelling voor zijn neus. Meestal vindt hij dan wel iets om zijn tegen mee te verrassen, maar op zijn verjaardag mocht het niet zo zijn: remise. Wim op 3 speelde vooral zijn pionnen naar voren en zijn tegen in de kaart. Deze had een soortgelijke stelling onlangs nog naar winst gespeeld en had ook nu niet de minste moeite. Aan 4 kwam Govert in een variant van de Benoni terecht waarin hij de weg niet wist; zo verdiende Wielenga zijn eerste punt van het seizoen, alsjeblieft. Reno kwam op 5 goed uit de opening maar verzandde in een optisch aardige stelling die feitelijk zijn tegenstander meer kansen bood. Toen de wedstrijd gespeeld was kwamen ze remise overeen. Egbert aan 6 liet f5 toe, zijn tegen glimlachte naar de wereld en liet niet meer los.
Frans op 8 bereikte niet veel. Een aanbod sloeg hij op dringend advies nog wel af, maar kansen zaten er nauwelijks meer in. Niet veel later toch maar de remise genomen.
En dan Taco, aan 7. Speelt als altijd de opening heerlijk principieel, en dat levert kansen op. Nu meende hij een stuk te moeten offeren (een gedachte hem niet onbekend) en als je dat eenmaal denkt, laat het je niet meer los. Na enige schrikgedachten over de beste verdediging, verwensingen over het diepere waarom, bleken de moeilijkheden voor zijn tegen te veel. Een paar zetten na de verwensingen won hij overtuigend.
Daarmee redde hij de eer, maar niet de middag. Veel te vroeg waren we weer op het station Groningen, waar we ietwat deemoedig constateerden dat het gewoon te vroeg was om al bij de Chinees met gebogen hoofden bier te bestellen.
De volgende wedstrijd: scherpte vooraf, en zitvlees mee. Gaat het dan toch mis, halen we in ieder geval nog de Chinees.
Geef een antwoord
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.