Onze superkids (zo noemen wij ze toch liever, Jaap;-) hebben hun tweede seizoen in de topklasse van de NOSBO-viertallencompetitie een daverend slot gegeven door het ongenaakbare SISSA v1, dat voor deze laatste ronde al kampioen was, gedecideerd opzij te zetten. Daarmee eindigde GCv2 op een mooie 3e plaats, zelfs boven GCv1.
De wedstrijd was door SISSA met de nodige spanning tegemoet gezien, ondanks het feit dat de Hooghoudtbewoners een surplus van zo’n 430 Elopuntjes op de been brachten. Zie bijvoorbeeld een post op hun forum:
“We staan aan de vooravond van een historisch moment. De ongeslagen status van SISSA V1 staat op het spel in de een-na-laatste viertallencompetitiewedstrijd van de Nosbo aller tijden. Door een opstellingsblunder van de teamleider kwamen we niet verder dan 2-2 tegen Staunton in het begin van competitieseizoen 2016-2017. Verder werden alle wedstrijden gewonnen, al ging dat soms met hangen en wurgen, zoals in Emmen.
Morgen wordt het spannend; de tegenstanders zijn ontluikende jeugdtalenten die zonder moeite het hoger gerate Hoogeveen aan de zegekar bonden. De opstelling zal van cruciaal belang zijn, dat is wel duidelijk. Onze teamleider is hard in onderhandeling met spelers van het team. Er gaan geruchten dat meerdere kratjes bier zijn ingezet om zo sterk mogelijk te verschijnen. Of 3 kratjes genoeg zijn om Lambrechts uit het Denksportcentrum te houden zal morgen blijken. Alle aanwezigen staat een ongekende avond van epische proporties te wachten. Mis het niet! Of wel, we leven immers in een vrij land. Maar ik zou gaan als ik jou was! Behalve als ik Koen was; 3 kratjes, vet chill.”
Welnu, dat pakte dus anders uit.
Weliswaar verloor Nanne (van SFG-directeur Koen Lambrechts), maar niet zonder en paar goede kansen gemist te hebben om het de Sissaan heel lastig te maken (20.Pf5!? of 20.Txg7).
Zijn tweelingzusje Machteld zette de stand weer recht door niemand minder dan Fritz Rietman van het bord te drukken, op een manier zoals ze dat wel vaker doet: een rustige opzet maar als de kippen erbij om een foutje van de overkant (of in dit geval een blunder: 27.De4) uit te buiten.
Vervolgens haalde Johan (Klinkhammer, gastspeler en ‘nestor’ van het team), een nuttige remise binnen tegen Paul ter Vergert.
Toen was het aan Loek om het karwei af te maken. Tegen Renze Rietveld, die ruim 10 jaar geleden (toen nog uitkomend voor SC Groningen) tegen ondergetekende al eens een bepaald onprettige ervaring had opgedaan in het DSC [zie UnitasNieuws 9 pag.12], was een onoverzichtelijke middenspel ontstaan. Vriend en vijand konden er weinig touw aan vast knopen. Toch was op een gegeven moment zelfs trainer Sipke licht optimistisch: “Hij kan het in ieder geval niet meer verliezen.”
[Op de foto rechts, gemaakt door Jacques Jambon die aan een belendend bord een Kasteelheer zat te pletten, zien wij de onzen in volle slagorde, met aan de andere kant slechts één Sissaan, en natuurlijk één fles bier.]
Speel hier alle vier potjes na (met commentaar van de spelers zelf):
Tot slot: dank en hulde aan debuterend teamleider Stephan van der Hagen, die onvermoeibaar en alsof het de gewoonste zaak van de wereld was het team een seizoen lang op het juiste pad wist te houden. Het zal niet zo lang meer duren voor dit spul samen met Eelke, Daan en Jonas de basis van GC1 in de Meesterklasse gaat vormen. ‘Want er komen andere tijden…’
Nabeschouwing SISSA
“Fijne voorbeschouwing Arjan. Fijn dat de teamgenoten die helaas niet mee konden spelen toch van zich laten horen Fijn dat ik wel mee mocht eten. Fijn dat ik zelfs mee mocht spelen. Fijn dat het eten biologische hamburgers was. Fijn dat we Grossie even tegenkwamen ter inspiratie. Fijn dat ik mocht schaken tegen Nanne. Fijn dat Nanne goed speelde maar mij net liet glippen waardoor ik won. Fijn dat er toeschouwers waren.
Zo, dat was het fijne wel, want voor de rest was het afzien. Er was bijvoorbeeld bier, dat was wel lekker, maar het heeft nadelen. Ook was Paul er, die speelde tegen Klinkhammer (sommigen onder u kennen hem nog wel) alvast een potje ‘ten Vergert – Timman light’ ter voorbereiding van zaterdag. ‘Ik word helemaal weggespeeld,’ aldus Paul, maar het werd wel gewoon remise. Op bord 2 en 1 zaten de sterren van dit seizoen, Frits en Renze, die hun partijen soepel opzette. Renze vroeg van een kind van 10 of hij de Polugaevsky Najdorf wel een beetje kent. Wat lullig natuurlijk, want die man is allang dood. Het bleek dus ook dat Loek dit niet kende, maar nadat hij dramatisch was komen te staan begon hij wel taai te spelen. Zo taai dat Renze zich uiteindelijk liet beetnemen. gelijk, spannend! Of nouja, eigenlijk niet meer spannend, want de wedstrijd was al beslist om dat dit verhaal niet in willekeurige volgorde verloopt.
Frits zette de opening dus ook soepel op: lekker klassiek, niet te scherp en dan gaan schaken, klinkt goed tegen een kind. Dit kind was dan wel Machteld van Foreest, u weet wel, het zusje van Nanne. IK heb eigenlijk helemaal geen details deze partij gezien (ik zat op 4.. 1 is zo’n eind weg en bovendien in tegenovergestelde richting van de bar) en ging er vanuit dat Frits ‘in ieder geval niet ging verliezen. Dit duurde totdat ik een giechelende Machteld de bar in zag komen lopen: “hihi hij heeft een toren weggegeven denk ik, ik vind het best wel zielig.”
Nouja, dat was dus een nederlaag, de eerste voor het team en bovendien sluiten we onze totale campagne in de Viertallen Topcompetitie af met een 100% aan nederlagen tegen vrouwen.
Maar we zijn wel kampioen! Proost!”
9 april 2018
“ik zat op 4.. 1 is zo’n eind weg en bovendien in tegenovergestelde richting van de bar”
:))
9 april 2018
Kijk Fonz, als dinosaurus eigen ik mij het recht toe iedereen die jonger is dan mijzelve voor embryoo uit te maken, dus ook jou, maar ditmaal vond ik het wel een amusante methode om het er bij de Rietstengeltjes nog even extra in te wrijven!