Mozart!

Zaterdag 11 mei speelde ons tweede team in het Denksportcentrum om het kampioenschap in klasse 2A.
Om de spanning voor deze wedstrijd een beetje te laten zakken besloot ik die ochtend zeer tegen mijn gewoonte in eens wat rustige muziek te luisteren. Als liefhebber van bands als Orphaned Land, Antimatter en op klassiek gebied Rachmaninoff kom ik meestal in een wedstrijdstemming met enkele flinke tempowisselingen, maar dat leek me voor zo’n finale niet nodig. Een kalm hoofd was geboden en ik verkoos voor de verandering eens Mozart.

En voor het eerst werd ik gegrepen door de helderheid en harmonie van zijn composities! Alles klopt gewoon, geen noot is overbodig of misplaatst. De spanning gaat geleidelijk op en neer en tenslotte blijft alleen schoonheid en voldoening over.
Een parallel drong zich meteen op met ons seizoen. Achteraf lijkt het wel of we op onze sloffen door onze klasse zijn gegaan en ook bij ons klopte (bijna) alles gewoon.
Vorig jaar vochten we nog tegen degradatie, maar wat jonge, frisse krachten in de persoon van Loek en Daan en wat meesterklasse-ervaring in de persoon van Jan en Maurice zorgden voor een goede harmonie in ons team. De eerste wedstrijd werd eigenlijk soepel gewonnen, waarna in de tweede wedstrijd meteen een kraker volgde tegen een van de favorieten: Assen. Deze wedstrijd werd met het nodige geluk ook gewoon gewonnen, waarbij zelfs geen enkele remise viel. In de derde ronde vertraagde ons tempo wat tegen laagvlieger Sneek, maar de 4e ronde was weer sprake van accelerando in de Friese polder. Hiermee waren we al meteen verlost van enige zorgen en mochten we in de 5e ronde om de koppositie strijden tegen Soest, de gedoodverfd kampioen met gemiddeld bijna 100 ratingpunten meer dan de rest van de teams. Deze wedstrijd was enorm spannend en eindigde bijna in een overwinning voor ons. 4-4 Was een mooi resultaat tegen zo’n sterk team, maar betekende wel dat we een matchpuntje achter bleven staan en Soest waarschijnlijk niet meer in zouden halen. De ronde erna wonnen we verrassend dik van een andere outsider Arnhem en was wel duidelijk dat het met de vorm wel goed zat. Tot ons aller verrassing zorgde dat ervoor dat we na de 7e ronde zelfs aan kop kamen te staan. Zelf wonnen we overtuigend van het onderaan staande Hardenberg en Soest verslikte zich in Emanuel Lasker! De marge was echter niet groot en er wachtten nog twee lastige wedstrijden. De eerste daarvan was tegen het even sterk geachte Meppel en wisten we over de streep te trekken, oa door een mooie remise van Alef (die eerder in het seizoen IM Hendriks ook al op remise had gehouden) tegen GM De Vreugt. Omdat Soest opnieuw verloor waren we nu zelfs 2 matchpunten los gekomen van de rest, maar een verlies in de laatste ronde zou vrijwel zeker betekenen dat ofwel Assen of de winnaar van Arnhem-Soest langszij zouden komen. We zouden dus zeker niet te vroeg kunnen juichen of te frivool de laatste wedstrijd in moeten gaan. Gelukkig waren we op tijd gewaarschuwd hiervoor….

En dan de wedstrijd zelf. Ook deze wedstrijd liep weer als een trein. Zoals dus het hele seizoen al. Mozart had deze wedstrijd waarschijnlijk niet beter kunnen componeren!
Christofoor boekte met wit tegen een Pirc een degelijke en snelle overwinning. Nadat hij zijn dame op e3 had geposteerd en zijn loper op a3 gaf zwart maar op omdat hij anders pion c5 en daarna veel meer materiaal zou verliezen. Hierna volgde een wel zeer slappe remise van ondergetekende (de zet Lg7-f8 haalde werkelijk alle muziek uit de stelling) en een aardige overwinning van Rudolf die met zwart een soort Koningsindische aanval ontwikkelde vanuit een Siciliaan. Loek stond toen al een pionnetje voor in een dame-eindspel, maar de activiteit van de zwarte dame noopte hem om zetherhaling toe te laten. Tussenstand 3-1 vlak voor de tijdnood en de spanning loopt geleidelijk op. Alef had vanuit de Elshad wat materiaal gewonnen en kon gewoon meer pakken en winnen. Net op dat moment besloot hij echter te gaan verdedigen en kreeg in wederzijdse tijdnood een enorme aanval over zich heen die hij niet meer overleefde. Intussen hadden Maurice en Daan het lastig en leken op een minder eindspel af te koersen. En Jan was nog bezig. Hij had mooie aanvalskansen, maar zouden die wel aan hem besteed zijn? Niet zijn stijl zoals hij zelf zegt en om de aanval nu in te leiden met zetjes als a3 en Pd1? De teamleider kreeg het even een beetje benauwd, want waar zou nu dat 4e bordpunt vandaan moeten komen? Als Jan zijn aanval niet zou doorslaan misschien een van de 2 mindere eindspelen remise houden en misschien Jan zelf een halfje?
En toen kwam daar vanuit deze spanning de harmonieuze apotheose! Jan had natuurlijk veel verder gekeken dan deze kiebitzer en leidde juist met zijn kalme zetjes een onweerstaanbare aanval in, waardoor juist onze topscorer in de positie kwam om het beslissende punt te scoren. Hij gaf wat pionnen om de lange diagonaal a1-h8 in handen te krijgen. Samen met een toren op h1 was dit dodelijk. Toen tenslotte de zwarte dame die h5 moest blijven dekken na de forte zet c4! geen velden meer had op de 5e rij ging zijn tegenstander door de vlag en waren we kampioen!!

  [Event "KNSB Apeldoorn 2"]  [Date "2019.05.11"]  [Round "9"]  [White "Balje, Jan"]  [Black "Van der Elburg, Freddie"]  [Result "1-0"]  [FEN "8/1pp2r1k/p2p2b1/3P1q1n/3B4/P1N2p2/1PPQ1P2/2K4R w - - 0 33"]  {[#]} 33. Nd1 $1 {Even slikken en twee pionnen offeren in de tijdnoodfase.  Veld c2 moet koste wat het kost gedekt worden en bij ongelijke lopers gaat  aanval voor alles.} Qxd5 34. Ne3 Qa2 (34... Qe4 {is beter en wie weet hoe het  tijdnoodduel dan was afgelopen.}) 35. b3 Qxa3+ 36. Bb2 {Tot zover had ik  gezien bij 33.Pd1. De batterij wordt dodelijk.} Qc5 37. b4 Qg5 38. Qd4 Qe5 (  38... Kh6 39. Qh8+ (39. Kb1 $1) 39... Rh7 (39... Bh7) 40. Bg7# {is een  bijzonder mooi plaatje.}) 39. Qg4 Qb5 40. c4 {De vijfde rij is van mij!} (40.  c4 Qxb4 41. Rxh5+ Bxh5 42. Qxh5+ Kg8 43. Qh8#) 1-0