Vorig seizoen kende GC3 een klein momentje van glorie, toen wij met de tussenstand 3,5 – 3,5 een gewonnen stelling op het laatste bord hadden staan, de pitchers ons al werden aangeboden, en Jan Joris het ‘We are the champions’ onder zijn wijsvinger klaar had staan om zo ons eer en luister te doen toekomen; maar het moment ‘ging voorbij’ zoals dat soms gaat met kleine momentjes, een dolle toren van Benno beklonk het kampioenschap voor LOS. Wij hadden niets, ja een tweede plaats en promotie: de kans dus om weer een keertje tegen LOS te spelen.
Deze ‘kans’ bleek een splijtzwam binnen het team. Niet eerder wilden zoveel spelers uitdraaien. Uiteindelijk ging de prijs naar Robert, die zo snugger was geweest ook fysieke malheur aan zijn redenen toe te voegen. Wat kan een teamleider doen?
Gelukkig stond een ander deel van het team juist te springen om erin te vliegen. Nanne was voorzichtig enthousiast, alleen tegen Koen Lambrechts zag hij het op voorhand niet erg zitten. Waarom is mij een raadsel, juist Koen wil nog wel eens kansjes weggeven als hij vers onder de douche vandaan en toch een half uur te laat aanschuift. Peter wilde ook graag, juist tegen LOS is het extra leuk als er wat te halen blijkt. Jammergenoeg vond hij aan bord 1 de ingevlogen Floris van Assendelft, die wel echt een maatje te groot was en een beter eindspel eenvoudig uittikte. Nanne trapte in een trucje van Koen, tja, jammer. Ik mocht tegen Erik Jan, liever had ik een ander gezien, want tegen Erik Jan Hummel moet het gewoon mis gaan. En dat ging het ook. Door de stelling te openen delfde ik mijn eigen graf, en uiteindelijk zag ik tactisch te weinig. Erik Jan ook, bleek achteraf, maar daar ga je niet van uit natuurlijk. Fons leek tegen Hendrik de Groot lekker Hollands bezig over de f-lijn, met een vrolijk springend paard. Blijkbaar ging het ergens grondig mis, of was alle gespring en de f-lijn alleen optisch aardig. Mark mocht tegen Arjan Dijkstra, die sinds hij mét Mark in een team zat zich wat beter doorontwikkeld heeft, zullen we maar zeggen:
HSP 1779 Groningen 3 1868 5 3 2007-11-15
6. S. Sprik 1742 Mark Kruit 1843 ½ ½
7. Arjen Waijer 1669 Arjan Dijkstra 1855 0 1
Reno ging eraf tegen Jan Joris Groenewold, niets van meegekregen helaas.
En dan de held van de middag: Henk. Henk mocht tegen Benno de Jongh, en ik denk dat wij allemaal wel tegen Benno hadden willen spelen (Niet liegen Govert, bijna allemaal…). Deze partij kon ons verloren momentje van vorig seizoen een klein beetje rechtzetten. Eigenlijk was het de enige partij die echt telde, en die hebben we gewonnen! Wat hielp was dat Benno dit keer niet een toren, maar een stuk achterstond. Nogmaals: Henk is onze held.
Op het laatste bord Ewout, tegen ErnstJan Pastoor. Karma bepaalde hier het halfje, liet EJ ons later bij de Libanees weten: na die dolle toren was duidelijk dat Ewout sowieso weer een halfje zou krijgen.
In de Libanees was het lekker, schoof Jaap Ham nog aan, en konden we de smadelijke nederlaag loslaten. Tot natuurlijk LOS binnenstapt en zich ook aan de mezze zet. Dat stelde het loslaten nog wat uit, maar inmiddels zijn we er klaar mee. Volgende keer Haren, en opnieuw beginnen.
Jaap Ham :
3 februari 2020
Mijn kafta had het formaat van een muizenhapje, ach als dat nou door een serveerster in buikdanseres-outfit werd aangereikt, soit, wijn werd er wel geschonken, Allah knikte goedkeurend, even de ongelovigen vergiftigen. En dan was er nog Bedoeien, die uit alle macht probeerde een gitaar te mollen, begeleid door gejammer alsof hij een kameel moest bevredigen. De LOSbollen waren er ook, Floris van Assendelft begreep zogenaamd niet, dat hij mijn blog Meer dan 1 vluggertje in het Van der Valkbordeel niet door de pornoblocker van zijn baas had gekregen, en Benno wou weten, wie dat gelekt had. Dat gaat deze riooljournalist natuurlijk niet verklappen!!!