Liwadder blues

Afgelopen zaterdag traden we gelukkig weer op volle oorlogssterkte aan tegen K.S.C. Philidor 1847 2. De ringweg was voor de verandering weer eens afgesloten. Desondanks konden we redelijk op tijd beginnen. Qua ratings waren we de underdog, maar voor het grootste gedeelte van de middag lag een stunt binnen handbereik.

Mr. Sweet, een échte GC 5 OG, mocht zijn kunsten op het eerste bord vertonen. Bij Sandro weet je nooit wat hij in de opening zal doen. Deze keer speelde hij een Philidor tegen Philidor. Wel zo toepasselijk! Het voordeel van de witspeler was na 9 zetten al netjes geneutraliseerd. Naarmate de partij vorderde miste Sandro een kans op een betere stelling, hij kon namelijk op zet 15 met een trucje een pion kunnen winnen. Het ging van kwaad tot erger na 17. Df6!?

[FEN "r3rbk1/pp1b1pp1/2pp1q1p/7n/4P3/1PNQ1N1P/1PP2PPB/R3R1K1 w - - 11 18"]

Na 18 e5. 19 Df5 heeft het zwarte paard op h5 simpelweg te weinig velden en worden de dames tot overmaat van ramp ook nog geruild. Sandro probeerde het nog wel, maar zag geen kans om zich terug in de partij te rommelen. Het punt ging naar  Maarten Etmans.

Nico had inmiddels met zwart mooi wat druk op de damevleugel van Jan Boersma gebouwd. Hij zette zijn dame echter vrijwillig in de penning met de veronderstelling dat deze spoedig geruild zou worden. Hierdoor dekte zijn dame zijn loper niet meer en was de partij plotsklaps verloren. Zonde! 

Bij Egbert duurde de partij ook net iets te lang. Hij was de hele middag lekker aan het aanvallen, wat resulteerde in een zeer aangenaam eindspel waar hij een Toren met 4 pionnen had tegen   een P + L + 2 pionnen. Toch trok Egbert aan het kortste eind omdat hij een simpel paardvorkje miste. Dit kadootje pakte Rein de Boer uiteraard gretig uit. 

Frits had de meest indrukwekkende overwinning van de middag door op bord 4 met wit Oene Schriemer (1997!) te overspelen. De opening was een dynamische Boedapester waarbij het Loperpaar van wit de slechtere pionnenstructuur ruimschoots compenseerde. Oene speelde rond zet 19 ietwat speculatief, waardoor de zwarte koningsstelling werd verzwakt. Hierdoor pakten alle trucjes al snel voordelig uit voor Frits, die rond zet 25 een kwaliteit won en op zet 36 in tijdnood een blunder magistraal afstrafte waardoor hij een dame tegen twee stukken voor zou komen te staan. Oene gaf op. Een prachtig resultaat voor Frits, en dat na 2 maanden “schaakvakantie”!

[FEN "3qrrk1/pppb2pp/2np4/8/2PNBP1n/2P2Q1P/P2BR1P1/4R1K1 w - - 1 20"]

Het moment van de cruciale verzwakking.

Frits speelt hier Dh5!  Zwart heeft niks beters dan g6. In de rest van de partij wordt de koning vaak meerdere keren gezet op a1-h8 diagonaal en de a2-g8 diagonaal.

Op de onderste 4 borden kozen de zwartspelers alle vier voor een koningsfianchetto. 

Op bord 5 speelde Alex een puike Benoni tegen Evan de Wit. De tegenstander offerde eerst een paard en daarna zelfs een toren voor twee zeer dominante centrumpionnen. Het torenvoordeel werd uiteindelijk gereduceerd tot een kwaliteit en na enkele sterke zetten van de witspeler kwam Alex uiteindelijk in deze stelling terecht:

[FEN "3r4/1p1P4/p4k2/P5p1/2p2r1P/5NK1/1P6/4R3 b - - 5 3"]

Volgens stokvis is 47…Txh4 48.Pxh4 gxh4+ 49.Kxh4 Txd7 maarliefst -3.9. 

Alex koos echter voor  47. ….Txf3+  48. Kxf3 gxh4 49. Th1 Txd7 50. Txh4, waar de Evan’s koning wat actiever is en wit een tempo gewonnen heeft door direct de c-pion aan te vallen.   De partij is hierdoor weer te keepen voor Evan, stokvis geeft zelfs 0.0 aan. De Wit slaagde er echter niet om een halfje te halen, omdat hij ervoor koos om zijn a-pion te ruilen. Een zwaarbevochten punt!

Aan het begin van deze week had ik wegens onvoorziene omstandigheden afgemeld voor deze ronde. In de loop van week bleek dat ik toch kon spelen. Onze genereuze teamcaptain gaf zijn eigen plekje op zodat ik kon spelen, waarvoor dank! Er zat echter wel een addertje onder het gras. Ik speelde hierdoor noodgedwongen voor het eerst dit seizoen met de witte stukken. Egbert Wind koos voor een Pirc, waarbij ik me als een vis in het water voelde. Lang rokeren en lekker aanvallen met g4 en h4, wat wil je nog meer op een zaterdagmiddag? Egbert leek zich behoorlijk zorgen te maken over mijn opmars op de koningsvleugel en begon zetten als 15. ….Kh8?! en 16. …..Tg8?! te spelen: 

[FEN "r2q2rk/1p3p1p/p2pbnpQ/4p3/4P1PP/1PN2P2/1PP1B3/2KR3R w - - 3 17"]

Na 17. Dd2!  Stel ik Egbert voor een dilemma: De d-pion met Paard e8 dekken of een pionnetje geven voor tegenspel. Mijn tegenstander koos voor het laatste en offerde in de volgende paar zetten nóg een pion, maar het tegenspel kwam nooit echt van de grond. De overwinning kwam daarna niet meer in gevaar. 

Dan bord 7. Ruurd had de zwarte stukken tegen Eelke Heidinga, die naar eigen zeggen al een half jaar niet had gespeeld. Hij stond een pion voor en kon (dus) niet verliezen, zou je zeggen. Een remiseaanbod werd daarom ook niet geaccepteerd. Maar als je remise weigert, moet je eigenlijk bewijzen dat je kunt winnen en dat is natuurlijk een psychologisch nadeel. 

Ruurd had een winstplan gemaakt waarmee hij zijn b-pion naar de andere kant van het bord zou marcheren. Dit plan werd enthousiast uitgevoerd, maar Ruurd had niet door dat zijn tegenstander ondertussen een dodelijke koningsaanval had opgezet. Eelke was het schaken duidelijk niet verleerd, want Ruurd werd pardoes mat gezet. 

Henk Bosveld was als eerste klaar en revancheerde zich enigszins door op bord 8 gelijk te spelen. Het was een alleraardigste partij. Henk offerde tegen Dylan Roersma een stuk voor twee pionnen maar met een flinke scheut compensatie. Het was voor Dylan een lastige stelling om te verdedigen, maar hij zag dat de Henk zijn dame te weinig velden had om zetherhaling te voorkomen. 

Uiteindelijk verliezen we dus met 4,5 – 3,5 in een wedstrijd waar we ook zomaar wat matchpuntjes hadden kunnen sprokkelen. Helaas waren we nét niet doortastend genoeg. Het vertoonde spel was in het Denksportcentrum in ieder geval stukken beter dan in Steenwijk. Op naar de volgende ronde, uit tegen het sterke O&O Kampen!