Leek – Groninger Combinatie 3 een barre tocht

NOSBO Hoofdklasse A, SV Leek tegen GC3, 4½-3½ .

Wat ooit zo dichtbij leek, was met een afgesloten Julianaplein een verre tocht.
Een wilde rit over de busbaan langs de Peizerweg om tot in Hoogkerk de opritten naar de A7 te vermijden.

Vanwege de ontwenningsverschijnselen door bijna 2 jaar corona-stop in competitie ook in Leek zelf de weg kwijt om langs niet na te vertellen route naast de Balkenhoeve terecht te komen.
Na de Scandinavische opening van Issa Albadeen wist Ferry uitstekend het goede pad te vinden tot pakweg de 14e zet, om daarna, net als buiten, de route kwijt te raken. Zet voor zet raakte, als in rondjes draaiend door de woestijn, de energie op. Gedesillusioneerd gaf Ferry op. Volgens de computer in glad verloren stelling, voor de oppervlakkige toeschouwer in een stelling die nog wel even verder kon.

Wat hebben we het gongtoernooi gemist! En de routineritten daarheen vanzelf. En natuurlijk de kaas en worst traktatie. Het was deze avond de gebruikelijke bargewoonte: zelf pakken en aankruisen. Alleen sloot nu de bar om 10 uur en moest er voor die tijd afgerekend worden. “Zet de klok desgewenst stil”.
Tim raakte van de kook door deze ongevraagde pauze en begon in een prachtige stelling zijn voordeel terug te geven aan Marijn Swemmer. Toen het lastig begon te worden verdween er zo maar een toren van Tim. Weg mooi punt.
Annelies is Angstgegner voor Pieter Doller. Die vertelde iedereen nog maar eens hoe Annelies hem laatstelijk met een Grand Prix aanval geveegd had. Nu zuchtte hij van meet aan bij elke zet terwijl Annelies de hele pot het initiatief hield. Net niet genoeg voor winst maar wel een remise tegen bijna 135 rating punten meer. En een gratis Mars om de honger te stillen.

Voor alle borden bleek trouwens de Poetin-Macron-opstelling neergezet te zijn, een lange tafel tussen de tegenstanders. We keken met lange tanden naar de lange tafels. Ergens in de verte zou je dan het gezicht van je tegenstander kunnen peilen bij een blufzet. Of zou je in tijdnood, liggend als een drienbandenspecialist op het biljart, een pion moeten laten promoveren. Annelies wist de organisatie snel te overtuigen: Dwarsliggen! En dus de tafels in normale opstelling neerzetten.

Alleen Ynte bleef aan de lange tafel spelen; na een remise aanbod bouwde hij een klein plusje degelijk uit. Juist hij kon op de a-lijn zijn pion niet naar de andere kant schuiven. Hij bracht na die oefening 2 andere pionnen naar de 7e rij. Gert-Jan Ris kon dat niet verdragen en gaf (eindelijk) op.

Vanuit Assen had Guido geen routeproblemen en begon fleurig een koningsaanval tegen Sander Westerlaan. Zag er mooi uit maar toch iets te speculatief en dus naar nul.

Job drukte zijn tegenstander Martien Veldman stap voor stap kansloos van het bord. Geen routeproblemen, consumpties op tijd afgerekend, gewoon doen waarvoor je opgesteld bent.

Nico kreeg van Johan ten Hoor een hem onbekend gambiet voor de kiezen. 1.e4 d5 2. ed5x c6. Dat kenden wij ook niet, het Blackburne Kloosterboer gambiet. Kloosterboer? Is dat niet die eigenaar van een koel/vriesveem aan de A6 waar McCain zijn voorgebakken patat opslaat? Blacburne is uit een grijs verleden en lijkt een rare combinatie met patat. Nico nam de pion en ook veel bedenktijd, kwam in een positie met een stuk minder tegen 2 pionnen, soms zelfs 3 en speelde tientallen zetten in de 30 seconden hel. Met bonustijd bedoelen ze doorgaans wat anders, maar uiteindelijk verloor Nico.

Ik kreeg een heel oude bekende, tegen wie ik meer dan 50 jaar geleden nog een serieuze partij speelde op de schoolschaakclub. Kees Praagman, destijds analysemaatje in Najdorf-varianten met Lc4. Als vanouds speelden we een woeste partij, Najdorf met Lg5. Ik overbrugde de bijna 200 ratingpunten en 9 zetten theorie en 9 zetten woeste speculatie verder had ik een punt binnen.
Ferry is wel de ideale teamleider. Hij weet aan het eind dat we tegen Leek wel veel vetter verloren hebben. En ook dat de zwartspelers 3½ punt binnen brachten.