In ronde 7 mocht GC3 op bezoek bij Hardenberg. Een onvervalste Euweclub: sinds 1936. Helaas moest kopman Bosker verstek laten gaan na een fietsakkefietje. Peter, beterschap! Op de valreep bleek Wim van Beersum bereid met ons naar de Pothof af te reizen. Daartoe stond hij ook op het afgesproken punt, toen plots de teamcaptain van Hardenberg ons een no-show in het vooruitzicht stelde. Een sportief en zeer gewaardeerd gebaar, waarmee trouwens van hun kant de koek ook gelijk op was helaas… Zonder Wim en toch compleet vertrokken we inmiddels goedgemutst richting Hardenberg.
Bij de Pothof (een ouderwets clubhonk, met een sinds de achttiende eeuw al bekende naam in het Hardenbergse) gearriveerd bleek het heerlijk weer. Alhoewel te vroeg voor de tijd van het jaar (weer een record?!, waar gaat het heen), genoot het team van de hele aanloop. In een goedweergesprek bleek nog wel dat eigenlijk niemand van ‘lekker’ weer hield. Een waterig voorjaarszonnetje ok, maar boven de 24 graden begonnen we bij bosjes af te haken. Bij de 30 was er niemand nog over. Argeloos zag niemand hiervan de ironie in gezien de later zeer verhitte middag, waartegen dus als voorspeld sommige teamgenoten niet bestand bleken…
Een teamoverleg leidde tot een zakkend wit-smaldeel, nu zij bord 1 hadden gevaceerd. Nieuw benoemde kopman aan bord 2 werd nu Mathijs, een man met uitgesproken aversie tegen hitte. Tegen hun sterkste speler kon hij geen potten breken, en bij de eerste tekenen van verhitting was het mis.
Aan bord drie Adrian, ook al geen groot zonaanbidder. Hij maakte de partij veel te spannend, waaraan hij middels harakiri een einde maakte. De mantel der liefde zou hier goed werk kunnen doen, maar in plaats daarvan bevelen wij Adrian de strenge tucht aan. Je moet die klok natuurlijk wel indrukken.
Aan bord vier een lichtpuntje. Reno kreeg wel het vuur aan de schenen gelegd, maar danste zich ferm uit de probleemzone. Een goed getimed offer in inmiddels licht betere stelling deed vervolgens wonderen. Aan Reno het woord:
“Ter verduidelijking: mijn goed getimede offer in deze partij was een remiseaanbod.
Ten tweede kreeg ik ook al een deja vu gevoel. Drie jaar geleden speelde ik in een andere uitwedstrijd tegen Hardenberg tegen dezelfde tegenstander. Toen kwam dezelfde variant op het bord en na 8 zetten zelfs exact dezelfde stelling, alleen was ik toen wit en nu zwart. Het resultaat was wel hetzelfde.
Voor mijn gevoel stond ik inderdaad onder druk in de eerste helft van de partij, maar in werkelijkheid heb ik eigenlijk geen moment slechter gestaan. De partij was de hele tijd in evenwicht, afgezien van een momentje, waarin er meer had ingezeten voor mij, maar dat had ik zelf niet door.
Enkele diagrammen ter verduidelijking.
Voor mijn gevoel stond ik hier onder druk vanwege wits controle over de c-lijn en het sterke paard op e5, maar het gevaar blijkt voornamelijk optisch en het loperpaar en de betere pionnenstructuur bieden kennelijk voldoende compensatie, want Stockfish geeft het typische oordeel 0.00.
Even later stond het zo. Volgens Stockfish staat zwart veel beter als hij hier de c-lijn negeert en gedurfd een tweede front opent op de koningsvleugel met …f6, …Kh8, …Rg8 en …g5. In plaats daarvan speelde ik 19…Rfc8 en daarna pas …f6 en na de ruil van alle vier de torens stond het weer ongeveer gelijk.
Hier bood ik remise aan na 43…Qb1 en dit werd geaccepteerd. In de slotstelling meende ik met zwart nog ietsje beter te staan, maar Stockfish geeft het typische oordeel 0.00.” Aldus Reno.
Kaj was vanmiddag onze redder in nood. Met een 4-3 tussenstand laveerde hij met een pionnetje meer tussen driemaaldezelfdestellingen zonder wijfel of twijfel. Hij wil echt graag teamtopscorer worden lijkt het. Inmiddels wordt dit ook breed gedragen binnen het team. Go Kaj!
Aan bord 6 speelde Mark tegen een zusje Waardenburg. Maar welke, en tegen wie had nu ook weer eerder al eens gespeeld. Marlinde gaf geen krimp, Marks geheugen schoot even tekort. Inmiddels is de geest uit de fles: op 16 maart 2019 speelde Mark met wit aan bord 4 remise tegen none other dan Marlinde. Nu met verwisselde kleuren hetzelfde verdict.
(Mijn stelling zonder verdere rompslomp, tja.)
Aan bord 7 zat ik dan zelf, ook al zo’n uitgesproken anti-hittevoorkeur ventilerend eerder die middag. De tijdnoodfase was nauwelijks begonnen of er stond een paard in mijn gang. Gewoon op e1, kom maar binnen met je knecht. Mijn dame was minder blij. Weer een puntje in de inmiddels 45 jaar tellende KNSBloopbaan van Jan van der Veen, die na afloop overigens uitblonk in het geven van vage aanwijzingen richting centrum dan wel eetgelegenheden in Hardenberg. ‘Ja, maar ik ben ook helemaal geen Hardenberger.’, was zijn onweerlegbare verdediging.
Teamcaptain Peter Hendriks trok zich aan bord 8 niets aan van hittegerelateerde zeursels. Tegen zus Feline bracht hij juist de stelling richting ontbranding, om middels penningen, vorken en wat dies meer zij het punt gedecideerd naar zich toe te trekken. Zo moet dat dus…
Een 4-4 na voorgift met twee serieuze blunders, hmmmm.
| Hardenberg 1 | GC 3 | |||
|---|---|---|---|---|
| NO | 0 | Beersum van, W. (Wim) | 1874 | 0R - 1R |
| Lehmann, H. (Holger) | 2143 | Huiskes, M. (Mathijs) | 1962 | 1 - 0 |
| Offringa, G.J. (Johan) | 2085 | Clemens, A.H.P. (Adrian) | 2116 | 1 - 0 |
| Hollmann, L.G. (Ludger) | 2120 | Emerencia, R.H. (Reno) | 2014 | ½ - ½ |
| Slingerland, C. (Caroline) | 1985 | Soderberg, K.W. (Kaj) | 2081 | 0 - 1 |
| Waardenburg, M.D. (Marlinde) | 1892 | Kruit, M.J.W. (Mark) | 1970 | ½ - ½ |
| Veen van der, J. (Jan) | 2014 | Pellikaan, G.B. (Govert) | 2007 | 1 - 0 |
| Waardenburg, F.H. (Feline) | 1882 | Hendriks, P.A. (Peter) | 1952 | 0 - 1 |
| 2017 | 1997 | 4-4 |
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.