De Nieuwjaarssimultaan was even wennen. Handen ontsmetten bij binnenkomst, even tekenen, looplijnen, afstand in acht nemen, noem het allemaal maar op. Toch was het voor de spelers een heerlijke ervaring om weer achter de borden te kunnen zitten. Alle lof ook voor Maurice die na verkoudheidsklachten bij Nick op het laatste moment klaar stond om het ons lastig te maken. Jobs inleidende praatje over de 20-0 van Sipke was een vileine manier om Maurice toch wat onzeker te maken. Natuurlijk zou hij die grootmeesterlijke uitslag nooit evenaren. Als Brenninkmeijer al punten laat liggen…
Goedgemutst ging Maurice van start, godzijdank daarbij niet de ‘sprinttactiek’ van Sipke hanterend: zo snel rondjes doen in de opening dat de spelers eerder de draad kwijtraken dan de sperende GM. Edwin Zuiderweg was de eerste die voor de vraag kwam te staan wat te doen na afloop van een partij. Hij won, zie de Partij van de week 37, maar mocht geen toeschouwertje spelen. Gelukkig was het enigszins mogelijk beneden aan de bar wat na te praten, zo lang het niet te druk werd.
Tweede punt kwam op naam van Nico Karsdorp, zie Partij van de week 38, die uit een stonewall een gunstig eindspel over de a-lijn naar zijn hand zette. Zeer verdienstelijk ook was het halfje van Ferry Ruigendijk, terwijl Govert een gewonnen stelling weer uit handen speelde naar remise.
Held van de avond werd René Streutker, die een gat van zo’n 700 punten wist te dichten met een overtuigende partij. Hij mocht af en toe een rondje overslaan, Maurice stelde zich alleszins schappelijk op, en daar maakte René ten volle gebruik van. Een weekje later kwam de aap uit de mouw: er is onder Venezolaanse begeleiding gewerkt aan zijn schaakniveau, en dit is het voorzichtige begin van de nieuwe Streutker! Inmiddels kan de hele wereld nagenieten van zijn partij: hoe wint een clubspeler van een FM?!
Natuurlijk was het slot van de avond voorbehouden aan Russell Spears en Job Holtz. Het zal weinigen verrassen dat Russell met voorzichtig en gedegen spel de remise binnen handbereik had. Hij had de pech dat Maurice wat meer tijd en aandacht aan de laatste potjes kon geven, en vond dat hij genoeg had weggegeven… Geduldig heen en weer spelend van dame naar koningsvleugel wist hij Russell tenslotte te verleiden tot een fout, en zo naar de bar te verwijzen.
Job ondertussen had zijn stelling volledig dichtgeschoven, en beneden hadden wij het halfje al geteld. Jobs spreekwoordelijke taaiheid, plus niet te vergeten het halfje van Ferry (!), leken het een Mission Impossible te maken voor Maurice. Maar hij wilde er niets van weten… Lang nadat de laatste musketiers de bar hadden verlaten, dat was half één, greep Wim van Beersum in: het slot van de laatste simultaan moest mét klok beslecht worden. Wat jammer dat nu juist hierbij geen publiek meer aanwezig kon zijn.
De klok werd aangezet, bij een stelling die naar later bleek gewonnen te zijn voor zwart, en op de eerste zet blundert onze voorzitter de partij weg. Wat een anticlimax, maar wel fijn dat rond de klok van enen iedereen naar huis kon.
PS Naar het schijnt is Ferry inmiddels weer helemaal de oude na de match van afgelopen jaar, en heeft hij bij het bekend worden van de uitslag in de teamapp Job met zijn neus op de harde feiten gedrukt: hij is tóch de beste!
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.