Hardenberg 1 – Groninger Combinatie 2

Hardenberg – Groninger Combinatie 2

In de 1e ronde van de KNSB speelde Groninger Combinatie 2 uit tegen Hardenberg 1.
Op de heenreis demonstreerde Pieter van Foreest wat functionaliteit van een smartphone aan zijn oudere teamgenoten en bespraken we hoe optimaal om te gaan met spam. Het bleek namelijk dat enkele teamleden een mail van de NS met als header “A. Clemens heeft een e-ticket voor u gekocht” bij voorkeur ongelezen weggooiden. Wat spam betreft is dat zeker de meest veilige methode, maar het heeft wat nadelen als je met de trein naar Hardenberg wilt.
Onze jongste aanwinst Pieter van Foreest had ik al vermeld. Ik had hem nog wat jonger gemaakt door op het e-ticket per ongeluk 2014 als geboortejaar te vermelden. Dat was zeker het jongste KNSB-debuut ooit geweest. Gelukkig maakten de conducteurs van NS en Arriva er geen probleem van.
In Hardenberg liepen we eerst nog straal de speellocatie voorbij. Terwijl we aan het eind van de straat wat zoekend rondkeken werden we aangesproken door een Hardenberger: “Jullie zijn schakers zeker?”

De wedstrijd, ongeveer in chronologische volgorde:
Peter Hulshof speelde aan bord 2 tegen Peter Mijnheer. In een ingewikkelde Koningsindisch-achtige stelling vonden ze beiden dat eerder de ander wat beter stond. Een zetherhaling was daarom niet onwelkom. Pas in de post-mortem waren ze bereid tot gewaagde winstpogingen.
Onze invaller Pieter van Foreest kwam redelijk uit de opening, maar slingerde daarna iets te onbekommerd zijn pionnen naar voren. Oudere schakers (behalve Fons met zwart op zet 1) weten dat die niet meer terug mogen. Met nauwkeurig spel dwong de tegenstander dameruil af waarna Pieter in het eindspel met een aantal vervelende zwaktes bleef zitten.
Rudolf Potze speelde tegen Jan van Veen een tamelijk rustige (voor zijn doen behoorlijk rustige) partij waarin het evenwicht nooit echt verbroken werd.
Fons van Hamond pleegde tegen Caroline Slingerland hetzelfde dame-offer wat hij al eerder tegen haar partner Richard Hendriks had gespeeld. Heel diepgaand zal de analyse in huize Slingerland/Hendriks niet zijn geweest, of de kennis was wat weggezakt, want Fons kreeg mooie compensatie. Maar in de eindstelling was het Caroline die best nog wel had kunnen doorspelen.
Met zwart tegen het Engels ging Peter Hendriks vol voor een koningsaanval. Daarbij moest ook de eigen koning ontbloot worden. Na het missen van een goede kans in de aanval werden de open lijnen en diagonalen rond de eigen koning Peter fataal.
Ik heb het met wit zo vaak gehad in het Konings-Indisch: je overspeelt de zwartspeler, maar die komt nog met een wanhoopsaanval waarbij hij al zijn resterende stukken naar jouw koning slingert. En dan wordt het toch nog heel spannend. Nu was ik zelf eens de desperate zwartspeler. In tijdnood trapte hij in mijn laatste truc.
Daarmee kantelde de wedstrijd, want bij een 3 ½ – 2 ½ achterstand stonden Alef en Joop gewonnen.
Alef had op de heenreis nog trots verkondigd dat hij de komende wedstrijden Albins Tegengambiet zou gaan spelen. Gelukkig had hij nu wit. Na een gelijke opening overspeelde hij Richard Hendriks in het middenspel. Toen ik opkeek van mijn eigen bord had hij 3 pionnen meer op de koningsvleugel.
Bram Klapwijk kwam tegen Joop met een paardoffer. Direct aannemen zou zeer gevaarlijk zijn geweest, maar Joop sneed koeltjes de terugweg van het paard af en kon even later het stuk wel nemen. Uiteindelijk mondde het uit in een eindspel van 2 paarden + pion tegen loper. Klapwijk probeerde natuurlijk zijn loper voor de laatste pion te offeren, maar volgens mij had Joop wel plezier in het technische klusje.

Einduitslag 4 ½ – 3 ½ voor de onzen. In vergelijking met de andere GC-teams een matig resultaat. 😉

Adrian Clemens