Groninger Combinatie 2 wint ook van VAS

Groninger Combinatie 2 – VAS 1: 5 -3

Afgelopen zaterdag speelden we tegen VAS 1. De laatste 2 ontmoetingen waren in een nederlaag geeindigd, dus een revanche was wel aan de orde.

De wedstrijd begon met een tegenvaller. Joop kwam aan bord 1 in een soort Spaanse variant terecht die in de schaakliteratuur beschreven wordt als de “Spanish torture”. Inquisiteur De Diego werkte met kleine maar venijnige middelen die Joop in het eindspel fataal werden.
Peter Hulshof kwam in een variant die hij beter kent dan wie dan ook. Zijn eigen “hofje”, als het ware. Toen tegenstander Ghijsen al op zet 10 begon te peinzen, had ik het punt al geteld. In feite speelde Ghijsen het op eigen kracht helemaal niet zo slecht, maar helemaal gelijk spel bereikte hij nergens. In het late middenspel wist Peter 2 verbonden vrijpionnen te creeëren, met een winnend eindspel.
Alef kwam met een zetverwisseling in een 4-paarden spel terecht. De alleroudste opening ooit, maar toch wisten de heren er nog iets origineels van te maken. Een te optimistische pionnenopmars had Alef kunnen bezuren, maar toen zijn tegenstander die ene kans op voordeel niet greep, bleef de stelling steeds ongeveer in evenwicht.
Peter Bosker was lang uit de running vanwege een vervelende beenblessure, gelukkig nu weer aan de beterende hand. Vanuit een rustige opening snoerde hij zijn tegenstander steeds meer in. In een gewonnen eindspel begon hij met een lange Koningsmars naar de damevleugel om de laatste klap uit te delen. Dat zag zijn tegenstander al van verre aankomen en die besloot de partij niet nodeloos te rekken. Een mooie partij.
Zelf bereikte ondergetekende tegen de oude meester Kick Langeweg ook een groot ruimtevoordeel, met mijn stukken op mooie velden. Vlak voor de tijdcontrole was een directe winst mogelijk, maar werd niet gezien. In plaats daarvan dacht hij zich op zet 40, in nog steeds zeer bedenkelijke stelling, door de vlag.
In de kroeg permitteerde de teamleider zich enige lichte kritiek op de openingskeuze van Rudolf. Rudolf liet toe dat zijn tegenstander zich hem in een Engelse opening manoeuvreerde in een wat passive stelling waarin hij eigenlijk nooit zelf op winst kon spelen. Maar hij stond solide genoeg, en zijn tegenstander ondernam eigenlijk niets. Remise.
Nieuwe teamgenoot Fons van Hamond telde in het vorige teamverslag maar liefst 3 sneren aan zijn persoon. Terwijl ik er toch echt maar 1 bedoeld had! Was in het vorige verslag mijn zorg dat hij pionnen wel eens [niet in die vorige partij] onvoorzichtig voren speelde die niet terug konden, nu was meer mijn zorg dat hij pertinent weigerde in de opening zijn stukken te ontwikkelen. Ik denk dat zijn tegenstander ergens wel heel kansrijk heeft gestaan, maar zoals het ging wist Fons met een zeer nauwkeurige verdediging het loperpaar van zijn tegenstander te neutraliseren. Kudo’s!
Ons eerste bord was als eerste klaar, ons laatste bord was als laatste bezig. De partij van Peter Hendriks schommelde steeds rond iets beter – iets minder. Uiteindelijk bereikte hij een toreneindspel met een pion meer wat niet te winnen was. Maar dat hoefde ook niet meer: 5 –3.
Hmm, 4 matchpunten uit 2 partijen. Helaas nog geen redenen voor het bestuur mij te ontslaan als teamleider.