In een kolkend Denksportcentrum waar voor het eerst in jaren de ‘deur’ weer eens dicht ging is Adrian Clemens voor de achtste (!) keer in 11 jaar GC Rapidkampioen geworden. Een 100%-score op de 3e en laatste rapidavond bracht Govert binnen armslengte van de beker, maar deed hem tegelijk de spreekwoordelijke das om. Ehh? Wat?!
De avond begon met een mooi deelnemersveld. Saillant detail: Robert en Adrian hadden op de valreep hun 6-kamppartij verschoven, om hun kansen op de rapidtitel na te jagen. Robert stond er met 11 punten na de eerste twee avonden het best voor, op de hielen gezeten door Adrian met 10, en Mathijs met 8 punten. Govert leek uitgespeeld met een schamele 5 punten bij aanvang van de avond.
Robert kende een rampavond. Tegen Govert liep hij in kansrijke stelling tegen een matje aan, daarna volgde nul op nul. Kan gebeuren. Mathijs deed hard zijn best de teleurstellingen manmoedig te dragen, maar met 1/3 was hij eigenlijk al uitgeschakeld. Adrian deed geen hele gekke dingen, een nulletje tegen Edwin, maar ok, en zat te wachten op een onderling treffen met Govert om de baas-boven-baas-kaart te spelen. Die kans bleef uit, en hij liet net teveel liggen voor een directe topnotering.
In de laatste ronde mocht hij tegen Tim Schuttevaer, eigenlijk de man van de avond. Ik zeg eigenlijk, omdat hij natuurlijk ook van Govert had moeten winnen. Wat een knotsgekke partij was dat. Govert ‘won’ de dame tegen toren en loper, maar zag zich opeens in een netelige positie, en gedwongen om een kwal erbij te geven. En wat pionnen… De absolute tegenzin het laatste paard te ruilen kostte nog meer klein spul, maar in tijdnood lukte het opeens om met paard en dame Tim klem te zetten. Remise door zetherhaling dacht iedereen die Govert niet goed genoeg kende. De spannende wederzijdse tijdnoodfase die volgde kostte Govert zijn paard, maar een dame is en blijft een serieus stuk natuurlijk. Met luttele seconden op de klok, increment bij rapid is 5 seconden per zet, raakte Tim eerst zijn toren kwijt. Daarna zette hij zijn pionnen en paard zo neer dat de koning geen velden meer had, en de dame aan een diagonaal genoeg had om na De1 mat te zetten.
Vol ongeloof en hoofdschuddend zat Tim nog even achter het bord. Watskebeurt??!
Los van deze thriller speelde Tim dus vrijwel foutloos, met een overwinning op Mathijs, en in de laatste ronde een halfje tegen… Adrian.
Govert speelde die laatste ronde tegen Jaël, en had aan een halfje genoeg voor de dagwinst en bijbehorende 10 punten. Hij bood het aan, maar Jaël wilde winnen. Tuurlijk. Maar de stelling werd beter voor Govert, en opeens gaf Jaël een stuk weg, en even later mat op de onderste. Op dat moment had Govert even de stand moeten bekijken, en in conclaaf moeten gaan met Wim. Want wat bleek nu pas de volgende morgen? Had Govert remise aangeboden, dan had Jaël gedeeld tweede geweest, waardoor het groepje op plaats twee niet 6, maar 5 punten had gekregen voor de 3e rapidavond. Met als gevolg geen Adrian-16 tegen Govert-15 kampioenschap voor Adrian, maar een 15-15 gelijke stand, waarna het reglement in werking treedt. Wie het wist, chapeau, Govert had dus geen idee, maar in dat geval vervallen de resultaten uit eerdere ronden, en telt de uitslag van de 3e avond. O, wat een klap in het gezicht.
En zo komt het dus, dat juist de 100%-score (die fortuinlijk als die tot stand kwam, toch werd gevierd als prestatie van formaat) Govert de rapidtitel kost. Quel malheur, quel drame.
En ja, ik begrijp dat het halfje van Tim in ronde 5 cruciale bouwsteen is in dit hele puntenverhaal, en had Adrian wél de ins en outs gekend, wat ik niet wil uitsluiten, hij wellicht in het geval van remise op mijn bord tot een verder uiterste had gegaan voor het volle punt en daarmee pond. Maar dat, net als eigenlijk dit hele relaas, doet weinig ter zake. Volgend jaar nieuwe ronden, nieuwe kansen. (En naar alle waarschijnlijk toch weer Adrian als kampioen…)
Voor dit jaar: Adrian, gefeliciteerd met dit 8ste clubkampioenschap rapid! Damn.
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.