GC3 wint van Schaakwoude 1

Schaakwoude speelt zijn zaterdagse potjes niet langer aan de ijsbaan. Het is nu de Haadwei, en dan weten Friezen meteen: Hoofdweg. Gelukkig maar, want de talloze TomTom-updates worden dolgedraaid op de tallozere rotondes die de Provincie Friesland blijkbaar in bulk heeft ingeslagen. En een Fries op een ingeslagen weg, of wei, daar doet geen update nog iets aan, of een tweede gedachte over de wenselijkheid van rotondes, of ABN, of…

Gelukkig hebben wij Robert als chauffeur, en die trekt zich als Fries niets aan van Tomtoms, en soms trouwens ook niet van rotondes, maar rijdt gewoon in rechte lijn de Haadwei op. Niet veel later arriveert Henk toch ook, terwijl het vierde (zelfde vertrektijd, veel eerder vertrokken van het station Groningen ?!), in grote getale al aan de gratis koffie met cake zit. Want, zo mag gezegd, Schaakwoude speelt nu wel in een wat betere locatie, en zo’n warm verwelkomend kopje koffie of thee, mét cake, daar kunnen wij nog wat van leren.

Over de geweldige prestatie van de invallers van het vierde tegen Schaakwoude 2 heeft u al kunnen lezen, hier alleen de verwikkelingen van het derde, en dan nog niet alle, want over de partij van Daan tegen oude bekende Gert Jan Rauw durf ik zonder rekenhulp niet zo veel te melden. Behalve dan misschien dit: Daan vloog er in als de jonge hond die hij gelukkig is, met Pg5 zette hij de druk volle bak op de zwarte stelling. Gert Jan, als de ervarener man, dacht bijkans een uur na over zijn te volgen strategie/uitweg. En blijkbaar vond hij genoeg, want een kwaliteitsoffer van Daan bracht hem uiteindelijk niets. In een verloren stelling, de wedstrijd had GC3 al in de tas, droeg onze teamleider Daan nog op om remise aan te bieden. Niet alleen had Daan dit een zet eerder al aangeboden, de stelling was rijp voor de sloop, of h4 in dit geval. De licht vermanende blik van Gert Jan was daarom volkomen op zijn plaats.

Op bord twee bracht een eigen variant van de Grünfeld Govert niet per se waarop hij hoopte, maar de onduidelijkheden waren ook voor wit aanzienlijk. Toen wit het centrum opspeelde kwamen onherroepelijk tegenkansen tegen d5. Probleem was de vergeven c-lijn, waarover wit dreigend binnenkwam met een toren. Combinaties met gaten over en weer leverden een eindspel op waarin zwart grote winstkansen miste door eerst met zijn koning naar het centrum te lopen, en niet even zelf op e4 tussendoor te ruilen. Een cruciale misser, en het verschil tussen een gezond halfje, en een hele nette overwinning.

Gelukkig maakte Reno aan drie dit goed. Dit ondanks een wat minder goed verlopen opening, waarin zwart meer dan gelijkgemaakt leek te hebben. Een leuke Schwindel leverde zwart echter een kapotte koningsstelling op, en Reno stopte pas met stukken richting die koning te sturen toen het mat onafwendbaar was. De geboden kans prachtig afgemaakt dus.

Op bord vier speelde Ewout niet een lekkere partij, maar leken er desondanks wel kansjes te komen om wat leuks te bereiken. In het late middenspel liep het helemaal in het honderd, en met een binnengevallen dame plus een pion op de zesde rij moet zwarts lot ergens bezegeld zijn geweest. Ewout vond met de rug tegen de muur een eeuwig schaak, en ontsnapte zo met een zeer welkom halfje.

Naast hem was het aan Henk om de wedstrijd te winnen. Bij de stand 1-4 in ons voordeel moest hij een gelijke lopereindspel remise houden, omdat een verlies bij Ewout en Daan zeer waarschijnlijk leek. Geen probleem voor Henk, die op een goed moment zijn loper gaf tegen een pion, om daarna met zijn koning de twee overgebleven winstmogelijkheden op te halen. Prima gespeeld, wedstrijd gewonnen!

Fons op zes had geen kind aan zijn tegenstander, die zo lang nadacht dat ieder eindspel gewonnen zou gaan worden. Fons besloot tot een koningswandel, maar werd vroegtijdig in zijn wandeling gestoord door opgave.

Mark speelt te weinig, en moet zijn taaiheid en onverzettelijkheid de laatste partijen gebruiken om niet te verliezen. Nu gaf hij zomaar een pionnetje cadeau, heel schappelijk natuurlijk, maar niet des Marks. Een half punt wist hij te keepen, en we wachten op de partij dat hij weer eens niets weggeeft, en laat op de middag wint.

Aan bord acht Robert. Natuurlijk wilde hij laten zien niet voor niets Leer te hebben opgegeven om voor het team de punten te pakken tegen Schaakwoude. En ook nog rijden: driemaal dank. De partij overigens stelde weinig voor, al was de blik van Robert aardig toen we erachter kwamen dat zijn tegen toch nog kan bogen op een prima 1900.

Voor het eten zijn we terug naar de stad gereden, waar we in Tong Ah ook ons 5e en 6e troffen, nu ja, vooral het zesde. De laatstbinnengekomenen wachtten het minst lang, en het was nog lang gezellig onder het genot van het Chinese bier.

Een woord van dank nog aan Daan, die ons bord 1 wilde bemannen. Hij deed dit met verve, en ondanks de nul hebben we genoten van zijn onnavolgbare branie!