GC3 ontzet terug uit Leiden na 7 – 1 verlies tegen LSG2

In de tweede ronde KNSB speelde GC3 uit tegen LSG2. Geen sinecure, die trip naar Leiden niet, maar deze tegenstander ook niet. Op voorhand sprak men (Taco, Fons) nog wel over de winst (waarom niet), ik memoreerde nog de onverwachte overwinning tegen het ‘veel betere’ Sneek niet lang geleden. Maar deze dag mocht het niet zo zijn: ze waren gewoon beter. Dat dit einde middag zonder gene in Leidse tongval leidde tot de weinig gewaardeerde grap dat “het enige dat ‘Groningen’ deze middag goed had gedaan op tijd komen was” was misschien zuur, maar niet eens onbegrijpelijk gezien alle gebeurtenissen op en rond de borden in het Leids denksportcentrum die dag.

Verreweg de meeste spanning ontstond namelijk doordat Rotterdam (de wedstrijdleider schreef per abuis ‘Amsterdam’, en de zaal ontplofte bijna toen de teamleider daar achter kwam, maar dat was pas later, toen veel partijen lang en breed onderweg waren) niet op tijd achter de borden verscheen. Ongelukje, hoorde ik achter de bar. Zelf dronk ik ook nog even rustig een kopje koffie voor ik mocht beginnen. Mijn tegenstander, een late invaller uit hun zesde, kon niet eerder dan half twee in de speelzaal zijn, maar hij kwam, en zo begon althans onze wedstrijd tegen LSG2 op acht borden, en vol goede moed.

Gaandeweg bleek enig optimisme trouwens niet eens zo gek. Aan bord 1 speelde Edwin tegen de openingsvoorbereiding van zijn tegenstander, die voor de gelegenheid in de huid van Carlsen was gekropen. Dat leverde ook snel wat op, een kwaliteit, maar hij speelde niet als Carlsen verder. Edwin kwam misschien zelfs beter te staan, maar blunderde met een slechte zet de partij weg. Goed gespeeld, maar ja.

Aan bord 2 speelde Mark een lastige partij. De dames waren snel van het bord, maar gelukkig is de trein een uitstekende plaats voor een praatje, ook met een dame, als het alternatief een onderhoudend gesprek met je teamgenoten is, dit terzijde. Hoewel hij zelf naderhand kansen meende gemist te hebben, leek hij oppervlakkig bekeken steeds het mindere van het spel te hebben tegen een sterkere tegenstander.

Reno speelde aan bord 3 als een van de weinigen niet tegen een tweehonderd punten meer. Toch stond hij vrij snel minder, en mocht zijn tegenstander rustig tegen wat losse pionnetjes gaan drukken. Reno’s tegenkansen lagen op de koningsvleugel, en in de tijdnood leek hij een zeer diepe reddingscombinatie te hebben, briljant indien op het bord getoverd, maar pas in de analyse op waarde geschat. Nu kwam hij steeds meer materiaal achter, een duidelijke nederlaag.

Aan bord 4 ging Fons een verloren pionneneindspel in. Weliswaar met een pion meer, maar twee dubbelpionnen maakten dat hij in iedere variant de bietenbrug opging. De opmerking met de adrenaline nog nagierend door het lichaam dat hier sprake was van een lullig tempootje moet ik hier rechtzetten. Dit eindspel wint volgens mij voor wit in alle varianten, en dat heeft zijn tegen zeer goed ingeschat.

Bord 5 leek op weg een instructief partijtje hoe overspeel ik Taco te worden, maar na wat wankelmoedige zetjes van zijn tegenstander kwam Taco volledig terug in de partij. Dat was een onverwachte meevaller, en een halfje leek richting de veertigste de logische uitslag. Helaas koos Taco een paar maal voor een minder goede voortzetting, en kwam ten tweedemalen in het gedrang. Nu liet zijn tegen niet meer los, en vielen bovendien de tactische grappen precies verkeerd uit.

Robert leverde aan bord 6 vooral lang strijd. Eerst een pionnetje weg, toen nog een, toen een ongeautoriseerd remiseaanbod dat natuurlijk niet werd aangenomen, en in het eindspel bleken redmiddelen niet toereikend. Maar, als laatste der Mohicanen bleef onze voorzitter zitten, de bewijslast van zijn nederlaag daar latend waar hij hoort. Gelukkig voor het schaken in zijn algemeenheid kende zijn tegenstander daar weinig grote problemen mee, en had hij bovendien ook meer dan een uur om naar een van de beste zetten te zoeken. Wat verveeld ogend speelde hij het uit.

Op 7 zat ik zelf, tegen een van de drie invallers die LSG nodig had die middag. Mijn wat verlate tegenstander begon de partij wel heel weinig ambitieus, en na het ruilen van de enige stukken die hij wel had ontwikkeld mocht ik de g-pion weggeven, op de halfopen f-lijn gaan staan met mijn torens, en wachten op meerdere momenten om toe te slaan… Gelukkig waren de dreigingen zo groot dat de derde kans wel prijs was: met een loperoffer op g6 ging ik er dwars doorheen. Een eenvoudige overwinning.

Henk zat aan bord 8, ietwat tegen de zin, bleek vlak voor aanvang, maar goed, en speelde een prima partij. In een spannende stelling met tegengestelde rochades was hij eerder met zijn aanval, en won al een kwaliteit. Daarna leek simpel uitschaak-schaak aan de orde, maar in plaats daarvan ging hij mee in complicaties. Tegen een sterk loperpaar kwam Henk steeds meer onder druk te staan, tot het zelfs mis ging. Zonde van zo’n goed opgezette partij.

7 – 1 dus, en waarom nu dat optimisme?? Tel even mee: Edwin leek op enig moment zeker een halfje te gaan scoren. Mark verliest, maar Reno heeft een briljante remisewending. Fons kiest niet voor het verliezende pionneeindspel met een pion meer, maar voor een andere remise… Taco houdt zijn remise vast. Robert verliest. Ik win. Henk wint. 4-4 leek er in te zitten. Toch moet de conclusie luiden dat we op zeven borden in de beslissende fase zijn overspeeld. (En ja, mijn Leidse vrienden, had daar zoals dat hoort in het Leidse gewoon 2300 tegenover mij gezeten, had het natuurlijk 8 – 0 geworden, dat wil ik jullie best toegeven.)

In de Diefsteeg te Leiden waren we mans genoeg deze conclusie ook te trekken. De uitstekende Chinees aldaar hielp, en anders de Chinese biertjes op tafel wel. Bij vertrek kregen wij allen een zak Chinese koffiesnoepjes mee. Met de complimenten van LSG2, dacht ik wrang,’voor de fijne middag’.

De weg terug bleek in alle opzichten langer.

Voor ‘het fijne’ van de ongeregeldheden bij de wedstrijd LSG-Rotterdam moet ik verwijzen naar hun verslagen. Ongetwijfeld volgen er protesten en bezwaren.

Het verslag van LSG2 geeft ook een aardig beeld van ons middagje Leiden.