GC3 heeft geen kind aan TAL: 5,5 – 2,5

Onna. Weinigen waren bekend met dit dorpje onder de rook van Steenwijk. Reno’s verzuchting ‘Tjemig, Overijssel!’ bleek voorbarig, want over de A7 duurde de reis maar een kleine vijftig minuten. En dat was dan ook de route van voorkeur bij zowel Tomtom als vrijwel alle spelers. Fons wilde het zijn getrouwe metgezel niet aandoen: windkracht vijf tegen, en dat op een snelweg, naast allerlei monsters die géén problemen hebben met snelheid onder die ongunstige omstandigheden. Daarom koos auto twee voor de ‘kortste’ route: dwars door Drenthe naar het stroomgebied van de Aa, of Tjonger, of Linde in het verre Overijssel, waar we enkele minuten voor tijd aankwamen.

Op het station verdeelden we de spelers over de auto’s. Fons loopt naar zijn auto (‘Ik ga vast, anders halen we het nooit’), Robert moest nog komen. De twee (‘geen drie!’) lichtsten mochten mee met Fons. Ik kijk wie er met mij meeloopt. Mark denkt: dat kan ik nooit zijn. Reno: de lichtste, nee hoor. Ewout: met Fons in de auto, ik wacht op Robert. En zo dreig ik de enige medepassagier te worden van een feeëriek tochtje door hartje Drenthe, met de autokaart op schoot. Uiteindelijk toont Mark zich de meest sociale, of Ewout zich de vasthoudendste, het is maar hoe je ernaar kijkt.

Onna: het dorpshuis. Op tafel bij de wedstrijdleider (Staunton-erelid Henk van Dijk) lag het lokale blaadje, waarin onze wedstrijd tegen TAL zowaar breed stond uitgemeten. Ik denk dat de lezers van het krantje toch maar de tv hebben aangezet en schaatsen hebben gekeken. Toeschouwers kwamen er weinig kijken kreeg ik de indruk.

Goed: in het dorpshuis het weerzien met auto 1, zij waren er al even… “En, moest je de deur nog vasthouden onderweg?” Ehhh, niet bij nagedacht. Maar bij een volgende gelegenheid toch eens over denken, dat vasthouden van die deur. We hadden wel de goede afslag bij Uffelte genomen, dat wel.

De opstelling gaf weinig aanleiding tot ophef. En na een ludiek “Schakers klaar? Schaken maar!” konden we beginnen. Althans, op die borden waar de klok goed stond ingesteld… Na een paar zetten waren er nog weinig borden over waar dit het geval bleek, waarna alle partijen met hernieuwd ingestelde klok de beginzetten op het bord brachten. Zo zou de ingebouwde 40-zetten-teller dan geen problemen meer geven. Ik sloeg direct aan het improviseren in een mogelijk scherpe siciliaan, een stelling die vraagt om theoretische voortzettingen, en dat bleek ook niet veel later. Zo’n middag dus. Gelukkig had ik groot vertrouwen in mijn teamgenoten, die hun ratingoverwicht natuurlijk wél zouden verzilveren.

Peter was de eerste. Zijn tegen pakte de stelling echt verkeerd aan, waarna Peter het eenvoudig had om te winnen. Een lekker begin.

Niet veel later kon Mark een paard inzetten. In zo’n stelling is het uitkijken geblazen, maar zijn tegenstander zag door de bomen het bos niet meer: een tweede vlotte overwinning.

Robert noteerde vervolgens een halfje, tja, nuttig natuurlijk, maar misschien had er meer ingezeten?

En Fons ging er heerlijk doorheen met zijn zwarte loper op g7: klassiek:

Reno besloot in tijdnood het remisevoorstel van zijn tegen maar te accepteren. De stelling leek in zijn voordeel, maar met minder dan dertig tellen voor een zet of tien begrijpelijk dat je het halfje pakt.

Zelf stond ik inmiddels weer eens aan de afgrond, kijk maar mee:

Na een zet als Tf3 is het inpakken en wegwezen. Mijn tegenstander zag echter een mat opdagen, en speelde Dxd6?? Helemaal gemist dat na Dxf1+ Td1 zwart de zet Df4+ heeft:

Na de gedwongen dameruil, en natuurlijk Lxb2+ Kxb2 Txf4 komt zwart in een eindspelletje met een pion meer terecht.

Helaas niet meer te winnen, al was dat gezien de partij ook zeer onterecht geweest. Een winnend halfje, dat wel.

Ewout laveerde de middag netjes tussen de klippen door, zijn tegenstander liet wel wat kansjes liggen was de indruk. Maar uiteindelijk gaf beter rekenwerk de doorslag. Ewout zette één zet eerder mat…

Restte nog de partij tussen Henk en Klaas Abma, in het verleden Groningen-speler. Een lange partij, die uitmondde in een verloren eindspel met beiden paard, en Abma een dubbelpion. Klaas speelde dit niet optimaal, en op enig moment stond deze stelling op het bord:

Natuurlijk moet je hier kijken naar Ka3. En inderdaad heeft zwart na b4+ Ka4 een probleem: na welke zet ook valt er een pion, en heeft wit de remise bereikt.

Onder luid protest van Fons speelde Henk echter Kb1?? Een verliezende zet, ware het niet dat Klaas niet veel later met een mooie tweede kans voor Henk op de proppen kwam:

Hier maakt wit met het gepointeerde Pb2+ remise. Zowel na Pxb2 Kxb2 als na Kb5 Pxc4 Kxc4 Kb2 komt zwart in zetdwang:

Wit wint de pion op b3, en er staat een remisestelling op het bord. Helaas zag Henk het niet, waarna Abma geen derde kans meer gaf.

Vanwege fantoompijn aan een kies liet Fons vervolgens verstek gaan bij de Chinees in Steenwijk, waarop Mark zich weer de meest sociale toonde. Die Chinees bleek overigens vrij goed, beter dan sommige in de stad zullen we maar zeggen. Op de terugweg bleek Robert plots een coureur (of het was het contrast met de heenweg, dat sluit ik niet uit), werd Metallica tot slaapverwekkend bestempeld en Lennart Nijgh in gemeenzaamheid gemist bij het nummer Zij gelooft van Boudewijn de Groot. Toen Reno begon mee te zingen bij een Friestalig succesnummer was voor Ewout de maat vol: bij Boerakker sprong hij de auto uit richting zijn nieuwe gietvloer.

Volgende tegenstander: Hardenberg2, Ewouts oude club, nog steeds op weg naar de tweede plaats.