De 3e klasse A is er niet minder op geworden dit jaar. En waren we vorig seizoen onbedreigd middenmoter, nu zullen we hard aan de bak moeten. De wedstrijd tegen Sneek was wat dat aangaat een voorproefje. Immers, net als wij zal Sneek waken voor degradatie, en op verschillende borden lieten ze dat zien op deze eerste zaterdagmiddag van het nieuwe seizoen.
De ‘rising star’ Jouke Bakker van Sneek kwam wat te laat achter het 1e bord. Hij moest uit Groningen (!) komen, en had zowel de trein als een gecoördineerde carpoolactie gemist. In de partij bleek de achterstand op de klok steeds het meest in het oog springende verschil tussen wit en zwart. Mark hield het evenwicht nauwkeurig in stand, ook toen Jouke op zoek gaan bleef naar de kleine voordeeltjes. Een stabiele remise.
Op 8 zat voor het eerst bij ons Loek van der Hagen. En zie wat hij na een aantal zetten voor elkaar heeft weten te boksen:
Een centrumpion in the pocket, en de witte koningsstelling naar de galemiesen. Tegenstander Jan Lootsma gaf zich echter niet zomaar gewonnen, en nadat Loek e5 had toegelaten kwam er vervelende druk op zijn stelling te staan. In de volgende stelling was ook voor de toeschouwers de vraag: moet zwart rokeren?
De consensus, ook na de analyse was: ja, als het kan gewoon rokeren, en met een voordeeltje verder spelen. Loek zag echter de loper en dame naar g7 schijnen en vond het te riskant. Helaas bleek de zwarte koning in het vervolg toch wat ongelukkig te staan, en na een vervelende blunder moest Loek opgeven. Jammer natuurlijk, maar een veelbelovend begin!
Onze tweede jongeling, Machteld, speelde een op het oog degelijke remise tegen Dick Stavast. Ze had graag hoger gespeeld, maar kreeg aan bord 7 dus toch de sterkste Sneker tegenover zich. Al wilde ze daar direct na de partij niet van horen: “Nee, echt? Nee…” Maar het was echt waar. Hij had bovendien een paar jaar geleden nog eens gewonnen van Lucas, dus een koekebakker was hij zeker niet. Alsnog leek Machteld maar matig tevreden met het halve punt. Hmm, wij vonden het best goed zo.
Henk Bosveld speelde een partij uit een stuk. Tegen teamcaptain Kuitert nam hij aan bord 5 snel het initiatief, en het voordeel kwam nooit in gevaar. Een zekerheidje de hele middag.
Daartegenover stond dan de partij van Ewout tegen Han Holl. Hij kwam nogal gedrukt uit de opening, en eigenlijk bleef dit ongewijzigd. Het duurde even, maar Ewout kon nergens een vuist maken. Hoewel ik hoop had op een ommekeer, of een taaie remise zoals Ewout dat vaker laat zien, kreeg de realistische inschatting van eigen kansen van Ewout dit keer het gelijk aan zijn kant.
Kawar aan bord 6 kreeg in het late middenspel het betere van het spel toen hij zijn a-pion dreigend naar de overkant dirigeerde. Toch wat bevreesd voor de mogelijke tegenkansen koos hij op enig moment voor de verdediging, waar doorpakken aangewezen was. Met het terugtrekken en verdedigen was de remise eigenlijk al vergeven. Maar het ging van kwaad tot erger, toen tegenstander Kloosterman wist af te wikkelen naar een paardeneindspel met een pion meer. Dat leek op sommige momenten houdbaar voor de toeschouwers, maar altijd lastig. Voor Kawar bleek de weg naar remise onvindbaar. Een tegenvaller gezien eerder in de partij.
Bij Robert ging het bijna juist andersom. Een misrekening kwam hem op een stuk te staan, waarvoor enige compensatie ver weg leek. Maar vanuit een grote onwil al te eenvoudig te verliezen dook Robert tegen Selwin Keuning in de reserves, en kreeg in de loop van de middag kleine hoopvolle kansjes op meer dan verlies. Toen hij eenmaal de pionnen op de koningsvleugel dreigend naar de vijfde, zesde rij kon spelen, gloorde er zelfs een winst aan de horizon. Wat kon zwart nog met dat paard tegen die pionnen beginnen immers? Jammergenoeg kon Robert niet tegenhouden dat de zwarte dame binnenviel, en zo de remise afdwong. Schaakjes, en zelfs een mogelijke paardmanoeuvre maakten doorspelen vrij onverantwoord. Een prachtig resultaat gezien de miskleun na de opening, en bijna bijna meer.
Blijft over Fons aan bord 2 tegen Schram. Een spannende strijd die zich licht in het voordeel van Fons ontwikkelde. In het eindspel kwam de vraag naar remise: slim, of onaanvaardbaar. Inmiddels dat laatste, en gelukkig wist Fons op zoek te gaan naar winstmogelijkheden. Op enig moment stond het zo:
Fons koos voor de enige winstvariant met Pe3. Natuurlijk nam wit op f4, alhoewel Fons ruiterlijk toegaf dit niet uitentena te hebben bekeken. De stelling die ontstaat verdient een diagram, want ook aan de toeschouwers was duidelijk dat Fons ergens de winst moest zien te vinden. Wat te doen? Pxf1 Pd2+, Pf1 Pxh2, of Pd5?
Fons koos voor Pd5, en helaas was dit vrij snel remise.
Achteraf in de pizzeria te Sneek vonden wij na Pxf1 b6 Pd2+ Kc2 de zet Pf3! Na b7 speelt zwart Pd4+ en op de volgende Pc6. Zwart wint prachtig. Fons had de variant met Pxf1 slechts vluchtig bekeken, en verworpen. Ewout en ondergetekende keken er al langer naar, maar misten ook de schitterende pointe.
Na afloop hebben we ons verlies verzacht door in een Sneker pizzeria lekker te eten, en Fons te laten wennen aan onze teamgeest en bijpassende analytische kritiek. Gezellig, maar voor een volgende wedstrijd moeten we waakzaam zijn: we willen er alles op zetten dat we vanaf nu elke wedstrijd moeten winnen!
Geef een reactie
Je moet ingelogd zijn op om een reactie te plaatsen.