Donkere wolken…

Op 21 mei jl. maakte ons zombie-team zich op om de strijd aan te gaan met het veel sterker geachte Amstelveen. Een verslag van deze wedstrijd zou kort kunnen zijn: “Wij kwamen naar Amstelveen, streden voor wat wij waard waren en gingen eervol ten onder.”

Een ander verslag zou kunnen zijn: “Wij gingen naar Amstelveen waar we een stukje wandelden alvorens ons te begeven in de examenhal van een middelbare school. Daar spendeerden we een leuke middag tussen de schoolexamens, vergezeld van enige versnaperingen aangeboden door een plaatselijke vereniging. En tenslotte genoten we een prima maaltijd, onderwijl delibererend over het calorische gehalte van een glas wijn.”

In werkelijkheid gebeurt er op zo’n dag natuurlijk wel veel meer en verdient dat keurig te worden verslagen voor de thuisblijvers onder ons. Ook levert zo’n dag altijd prettige en minder prettige belevenissen op, zowel op als naast het bord. Ieder zal na afloop dan ook zijn eigen persoonlijke narratief hebben van de gebeurtenissen die plaats vonden. Het narratief van de teamleider (schrijver dezes) was er een om niet al te vrolijk van te worden. Daarom zal ik mij deze keer maar beperken tot enige schaakgerelateerde opmerkingen en proberen de positieve elementen uit deze dag te distilleren.

Op bordvolgorde zagen we op bord 1 onze jongste speler Loek. Na een jammerlijk mislukte gooi naar de titel van jeugdkampioen -16 toonde hij aan wel degelijk goed te kunnen schaken en hield in een complex gevecht zijn sterke tegenstander op remise. Op bord 2 maakte Govert zijn debuut in de 1e klasse. Deze partij verdient het om te worden uitgelicht:

We komen er in nadat Govert met zwart een kleine kwaliteit had gegeven voor gevaarlijk ogende vrijpionnen op de damevleugel. Een goede keuze tegen de positioneel sterke Van Gisbergen. Hoewel de engine voordeel voor wit geeft zorgden de verwikkelingen er wel voor dat veel tijd werd verbruikt en tastte wit mis in de afwikkeling. De slotstelling was als volgt:

In deze stelling bood Govert na Ke6 remise aan wat met weinig tijd op de klok werd aangenomen. Bij correct spel de juiste uitslag, maar wit had het nog fout kunnen doen. Hoe dan ook overbrugde Govert hiermee zo’n 340 ratingpunten wat een prestatie op zich was.

Op bord 3 speelde Christofoor zijn gebruikelijke spel: interessant, positioneel verantwoord, maar complex en tijdrovend. Hij verkreeg een goede stelling, maar wist dit in tijdnood niet vol te houden. Zijn tegenstander (IM Ris) zal opgelucht adem hebben gehaald.

Het vierde bord werd door ondergetekende bezet. Met zwart goed uit de opening gekomen, de juiste combinaties zien om in het voordeel te komen, maar in lichte tijdnood (22 zetten in 12 minuten) en met fysiek ongemak maar remise aangeboden.

Op bord 5 speelde Alef tegen de kersverse jeugdkampioen -14. Een interessante partij waarin Alef aan het langste eind leek te gaan trekken maar in het zich van de haven een venijnige combinatie over het hoofd zag en op kon geven.

Bord 6 zag Rudolf, na in de vorige ronde Timman dapper weerstand te hebben geboden, opnieuw opboksen tegen een veel hoger gerate tegenstander. Een fout in het vroege middenspel kostte hem nu een pion en dat was teveel.

Op het 7e bord de langste partij van de dag. Een door mij onbegrepen middenspel bracht Peter He in de problemen. Hij bereikte een eindspel T+L+pi tegen T+L+P. Dit bleek niet te houden; de drie stukken samen met de vijandelijke koning dringen de koning gewoon steeds verder naar achteren.

Op bord 8 speelde Jan weer eens tegen de Reti, maar begaf zich onvermoed op terrein waar zijn tegenstander beter thuis was. Met een leuke combinatie won wit de eerder geïnvesteerde pion terug en wat restte was gewoon een slechte stelling voor zwart.

Bord 9 was een tamme partij waarin het wit niet lukte om enig voordeel te verkrijgen, terechte uitslag dus.

En tenslotte, maar zeker niet minder eervol, het 10e en laatste bord. Adrian leek na de opening met zwart wel goed te staan, maar met het verkeerde stuk terug nemen op d5 werd afgekeurd door de engine. Ook het vervolg was niet goed genoeg en een nederlaag was het gevolg.

Alles bij elkaar een forse nederlaag tegen een erg sterke tegenstander. Na afloop hoorden we ook nog eens dat onze belangrijkste concurrenten wel wonnen en staan we nu fors onder de degradatiestreep. Alleen een overwinning in de laatste ronde en miraculeuze meevallers bij andere wedstrijden kunnen ons nog behouden in deze klasse. Maar wie weet, weet het zombie-team nog een keer te herrijzen…