Vorige week schreef ik een kattebelletje, meer was het niet, over de Partij van de week. Daar zat een opteloverzichtje bij, en een kort commentaartje. Zelden kreeg een stukje meer respons, en in dit geval niet eens zozeer in woord, maar vooral in daad.
Het was een feestje om donderdag op de interne rustig een beetje te kunnen rondkijken. Dat begon met mijn eigen partij tegen Wim van Beersum. Wim, een levenslang genieter van de Leningrader, werd verrast door mijn Lf4 – Lc4 variant. Hoewel de computer allerlei prima zetten voor zwart ontdekte, speelde de partij voor wit achter het bord althans heerlijk. In mijn overmoed dacht ik nog: ha, leuk dat ik zelf weer eens op de homepage mag. Daar dachten anderen heel anders over, dat straks. Eerst, om er in te komen, de partij Pellikaan – Van Beersum.
Henk van der Meer en Henk Pompstra: de Henkencombine die mij een Henkencomplex heeft aangespeeld op het recente chessfestival, speelden naar verwachting ook geen positioneel meesterwerk. Met Henks g6-variant in de Trompowski wist Henk wel raad, en na woeste verwikkelingen was het Van der Meer die het meest tevreden kon terugkijken.
Annelies van de Heuvel was op oorlogspad tegen Roel Broekman, maar net toen tijdnood naakte overzag Annelies een ontzettende domper op een gepland dubbel torenoffer. Omdat ze al halverwege was, bleef een verdachte stelling over.
Stelling, bij benadering, na Txd7 Dxd7. De aanval met Txf6 is eruit, en Roel speelde het zonder problemen verder uit.
Ook in de partij Russell Spears – Ruurd Kunnen was het bal. Geheel volgens de nieuwste principes uit Game changer speelde Russell een vroeg h4-5-6. Middels spannende verwikkelingen kwam hij gewonnen te staan, maar bood remise aan. Ruurd accepteerde dit natuurlijk.
Meer remises? Jazeker. Maar bloedeloos, of saai? Zeker niet. Sandro Sweet probeerde een eindspelvoordeel uit te buiten, maar vond de weg naar de winst niet. Alex van Huisstede keepte bekwaam. En wat te denken van Van de Poel – Bosker? Na de opening leek Peter Taco te overspelen. Maar er kwam een interessant eindspel van toren (wit) tegen loper (zwart) op het bord. Peter leek te zoeken naar een winst, maar de toren was te sterk.
In de lagere zeskamp nam Remy Netten Erwin Kok positioneel in de tang met een wit paard op f5. Ik heb het slot gemist, maar dit middenspel was prima aangepakt door Remy.
Stelling, bij benadering, met een sterk paard op f5.
De aandacht ging echter vooral uit naar de andere kant van de zaal, waar de 1e zeskamp met vuurwerk was gaan spelen. Tussen deze twee latere partijen van de week zaten Nico Karsdorp en Peter Bodewes een heerlijke partij te spelen. Wit had groot voordeel kunnen bereiken door op het juiste moment met d4 een pionnenstorm door het centrum op te zetten. Maar het was voortdurend oppassen geblazen voor offers tegen de witte koningsstelling, en in tijdnood greep Nico mis. Op zichzelf al een heerlijke partij, maar beiden lieten zich afwisselend links en rechts behoorlijk afleiden.
Jan Baljé was getergd door het commentaartje bij mijn berichtje over zijn vermeende minder spectaculaire speelstijl. Prompt speelt hij een partij waarin Nick Maatman na 5 zetten al met spijt achter het bord zit. Hmm
Aan de andere kant zaten Maurice Schippers en Adrian Clemens met een waar spektakel op het bord. Het lukte mij niet om als toeschouwer zelfs maar enkele kritieke varianten fatsoenlijk uit te rekenen, laat staan dat ik een oordeel had over de stand. Lichaamshouding was in het voordeel van Maurice, die op zoek leek naar de winst, terwijl Adrian vooral bezig leek om wat duidelijkheid voor zichzelf te krijgen omtrent alle problemen en mogelijkheden.
Pas in de post mortem werd mij de prachtige ingewikkeldheid duidelijk van sommige verwikkelingen. Kleine nuances, grote nuances, plotseling beslissende wendingen. Gewoon een heerlijke stelling op meerdere momenten in de partij, gelukkig ook voor spelers als Adrian en Maurice erg moeilijk om te doorgronden.
Maurice komt zo bovenaan de lijst te staan, en dat was ook helemaal de opzet vermoed ik.
Over een paar jaar kom ik weer met een overzichtje wie er het vaakst de Partij van de week heeft gespeeld. Hopelijk volgt ook dan zo’n heerlijk avondje interne!
ps. Complimenten nog voor debutant Niels Hoesen, die een prima partij speelde tegen Chelvan Landman. Opening en middenspel goed, met een kleine taktische oversight die hem de partij kostte (netjes gespeeld Chelvan). Desalniettemin: een veelbelovende eerste partij!
Geef een antwoord
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.