Balanceeract GC4 tegen kleine broertje eindigt met blauw oog

Al maanden keken de boys van het vijfde uit naar dit potje. Het vierde versterkte zich in de tussenliggende transferperiode met ervaren krachten Robert en Govert. Inmiddels ligt technisch directeur Van Hamond onder vuur. Zoveel aan die spelers uitgeven, maar een fatsoenlijke stelling op het bord zetten homaar. Gelukkig beschikt Van Hamond over ampele middelen, aldus ook dit artikel, wat hem nog enig krediet verschaft.

De wedstrijd. Russell gaf het goede voorbeeld. Een heerlijke variant, home-prep, trok Ruurd het moeras in. De opening leek zo goed voor wit, met een extra pionnetje na een zet of 7. Maar Russell wist beter, verleidde Ruurd tot een dubieuze damezet, waarna diezelfde dame zich plots in een lastig parket zag. Au!

Daarna gaf Govert het punt meteen terug cadeau, maar Mathijs wilde het (nog) niet hebben. In een scherpe opening speelde Mathijs “Nee natuurlijk speel ik niet wat ik online speel” niet een door mij braaf voorbereide variant, maar de hoofdvariant. Wel bekeken, niet onthouden. Na zet 11 stond zwart verloren:

[FEN "r2qkb1r/1b1nppp1/p2p3p/1p1N2B1/3NP3/8/PPP1QPPP/R3K2R w KQkq - 0 11"]

Wit hoefde maar even verder te kijken om het verschrikkelijke Pe6! te vinden. Maar de pokerface werkte, en wit speelde Lh4, in de hoop op g5! Want na g5 was Mathijs wel Pe6 van plan… Maar goed, de stelling bleef dus matig voor zwart, en in tijdnood ging wit er over de h-lijn dwars doorheen.

Robert was toen al klaar. Hij trof onverwacht Roel aan op bord 2, die de plaats van Jim (halfje in het tweede!) innam. De gespeelde variant bleek net vorige week op de interne in de analyse uitgebreid aan de beurt te zijn geweest, en Roel speelde dus vrij soepel naar de door hem gewenste stelling. Het kostte Robert onkarakteristiek veel tijd, waardoor hij steeds lastiger goede oplossingen vond. Een tegenvaller voor de als spits gehaalde De Boer.

Ondertussen verbood TD Fons aan iedereen om remise aan te bieden, maar was hij er zelf als de kippen bij om in een stelling met nog genoeg om voor te spelen wel dat halfje aan te bieden. Sandro zag blijkbaar nog kansen, en speelde verder. Jeugdige onervarenheid, druistig maar niet altijd verstandig. Fons kwam meer en meer in zijn hum, en trok het eindspelletje uitstekend naar zich toe. Laat dat maar aan onze ‘bijna Quote 500’ man over!

Kawar won ondertussen van Nico, die wat al te kwistig omsprong met pionnen. Een prima overwinning, en Nico kon het later op de avond ook weinig meer schelen. Hij had inmiddels het schaken verlegd naar de bar, hierover later meer.

Niet aan die bar, maar met zicht op die bar, speelden Peter en Alex hun partij nog eens over, nu mét een ‘duck’. Voor wie onbekend is met ‘duckchess’, kijk eens op chess.com, of lees dit stukje. Peter won het duckchess, maar Alex kon terugkijken op een prima middagje. Peter speelde voor de winst, maar verloor zich in de rekenkundige complicaties. ‘Je kunt niet schaken zonder te rekenen’, het kwam tijdens de maaltijd nog een paar keer terug.

De stand in de wedstrijd bleek nu ongemeen spannend. Taco keepte een stelling met twee pionnen minder, Wim keek tegen een pion op e7 aan die verlekkerd naar e8 loerde.

Luka, die zich had verheugd deze middag Hollands te spelen tegen de immens vermogende Van Hamond…, speelde zijn voorbereiding nu tegen het Hollands van Wim. Te veel geluk. Een en ander mondde dus uit in een stelling met die witte pion op e7. Die leek een groot probleem te gaan worden, zeker toen wit de dekking probeerde af te leiden. Na Ld3, valt de zwarte loper aan, en een toren op e2, lijkt het even of wit iets slims gevonden heeft. Na Lxd3, zwart pakt gewoon de loper, heeft wit geen e8D, vanwege die toren op e2. Om ondoorgrondelijke redenen speelde Wim níet Lxd3 en wint, maar iets anders. En bood in grote verbijstering dan maar remise aan. 3,5 – 3,5 nu.

Taco kwam minder uit de opening, Jouke speelde dit gewoon heel netjes. Gelukkig ruilde zwart genoeg stukken af om met twee pionnen minder geloof te houden in een redding voor wit. Taco wist hier en daar mooi te compliceren, waardoor aan het einde van de middag maar weinig tijd resteerde voor een eindspel met twee paarden en twee pionnen tegen loper paard en een pion. Dit leek zeer lastig nog te winnen voor Jouke, die wel ruim de tijd nam om te zoeken naar kansen. Dit werd teamcaptain Roel iets te spannend, de deur naar verliezen op tijd stond op een kiertje, en hij verordonneerde Jouke om het halfje aan te bieden. Omdat weigeren in die stelling wat al te bot zou zijn geweest, accepteerde Taco natuurlijk de uitgestoken hand, waarmee de 4-4 op het scorebord kwam te staan.

Een bewogen middagje! Winst had erin gezeten, verlies ook. Met een blauw oog verlieten we het strijdtoneel. Beide teams verdeelden zich nog in wel/niet uit eten, en een gezellig begin van de avond en de recap van de middag vermengden zich in Indiaas restaurant Spices. De DAC’er jeugd wist zich gesponsord door het thuisfront en genoot van de ‘seven-ups’ terwijl de meesten aan tafel het Indiase Kingfisher uitprobeerden. Curries en garlic nans voor allen, prima eten.

Na afloop genoten de diehards van de avondrace op wielen van de 4 mijl, op weg dat is naar Helpmans laatste stop de Singelier, waar ze sinds deze week ook een schaakbord hebben. Hier nog eens de analyses lichtjes over gedaan, tot Nico dus verdween naar de bar om daar gezellig over niet schaakgerelateerde zaken te converseren met aanwezig gezelschap. De verloren middag draaide zo bij naar een gewonnen avond.

In het drieschaak bleek een dameoffer een prima strategie, hands and brains lastiger met zijn tweeën dan in je eentje, én maakten Peter en Alex kennis met Duckchess. In dit geval met een shotglaasje, maar een kniesoor die daarop let.