Op donderdag 15 mei vond de belangrijkste wedstrijd van het jaar plaats. Het was de wedstrijd om het kampioenschap: GC1 tegen Sissa 1. We kwamen weer eens sterk op met Machteld, Loek en Maurice. Alleen… waar was de teamleider? Die had blijkbaar weer andere plannen. Die ging lekker met z’n vader naar een concert, terwijl wij hijgend en zwetend achter het bord zaten te knokken voor het kampioenschap.
Sissa kwam ook sterk op met onder andere Pieter en Gertjan. Normaal begint Sissa altijd meteen met een lading bier, maar deze keer waren ze serieus – ze hielden het bij een koffietje en een colaatje.
Aan het begin zag het er goed uit voor GC1. Machteld had volgens mij de opening Queen’s Gambit Accepted, waarna Wouter het fout speelde en Machteld uiteindelijk een pion voor kwam te staan met veel ruimtevoordeel. Loek had een spannende Siciliaan, waar ze allebei al snel uit de theorie waren. Maurice had een leuke opening voorbereid met een bekend torenoffer voor een stuk – beide spelers kenden het, en wit stond iets beter, maar voor zwart is het fijner spelen. Philippe speelde een afruil caro-kann. Philippe maakte een klein foutje waardoor zwart, de tegenstander, ietsjes beter stond.
Peter kende de opening nog lang. Hij had nog al zijn tijd, terwijl Matthijs al veel tijd had verbruikt. Ikzelf speelde een Alapin, waarna de dames al snel werden geruild.
Op bord 7 speelde misschien wel de beste invaller van het seizoen, want hij heeft al zes keer meegespeeld dit jaar voor GC1. Sandro kreeg al snel een interessante stelling op het bord die er remise-achtig uitzag. Op bord 8 speelde Chelvan. Hij koos voor het Weens gambiet met 5.Df3 en kwam prettig uit de opening.
Uiteindelijk kwam de teamleider toch nog even aan dwarrelen om ons “aan te moedigen”.
Machteld stond uiteindelijk ook niet meer helemaal goed, maar toen haar tegenstander besloot er een biertje bij te pakken, ging het mis. Hij blunderde direct, en daarna maakte Machteld het natuurlijk soepel af. Het eerste puntje was binnen! Philippe was als tweede klaar. Zijn tegenstander liet een pionnetje slingeren op b7, en even later pakte Philippe ook nog een kwaliteit mee. Daarna won hij het soepel!
Al snel kwam de nederlaag van Loek. Loek stond eigenlijk de hele partij beter. Hij had een stuk gewonnen voor drie pionnen, maar zijn koning stond wel onveilig. Uiteindelijk kreeg hij tijdnood, wist niet meer wat er gebeurde op het bord en gaf het ene stuk na het andere weg. En verloor dus. Het stond 2-1 voor GC. Het zag er nog steeds goed uit. Ikzelf stond namelijk gewonnen, maar uiteindelijk gaf ik het weg. Het werd een toreneindspel met allebei twee torens, en wit – ik dus – stond een pion voor. Maar ik kwam in tijdnood en toen ging het helemaal mis. Ik verloor ineens al m’n pionnen aan de koningskant en daarna de partij. 2-2 dus.
Bij de partij van Chelvan waren in het middenspel wat onnauwkeurigheden over en weer. Op een gegeven moment ontstond een beslissend moment:
In de stelling die je hier ziet, had Chelvan 22.Ph5! moeten spelen. Hij dacht er nog aan, maar besloot de zet toch niet te doen. Dat bleek fataal – de partij was meteen verloren. 2-3 voor Sissa.
Bij Maurice was het spannend. Beide koningen waren onveilig, maar toen blunderde de tegenstander een vol stuk! En Maurice hengelde het punt binnen. Peter had ook een leuke stelling gekregen in het eindspel. Volgens mij stond hij de hele tijd iets beter, en de tegenstander gaf uiteindelijk een stuk weg. Peter won dus ook. 4- 3 dus.
Als Sandro remise zou halen, waren wij clubkampioen. Lange tijd leek dat ook mogelijk, hij stond er nog steeds remiseachtig bij. Maar toen kwam de tijdnood, en dan wordt het hem net iets te veel. Hij verloor op stelling én ging ook nog door de vlag. Helaas. Het werd uiteindelijk 4-4.
En zo eindigde het… na drie jaar op rij kampioen te zijn geweest, moesten we de titel dit keer uit handen geven. Pijnlijk, maar misschien was het tijd dat een ander ook eens mocht proeven van de winst.
Geef een reactie
Je moet ingelogd zijn op om een reactie te plaatsen.