Alleen Daan & Eddie overleven glansrijk in Jurassic Park!

Wat ik nu ga schrijven, had ik in de zomer van 2016, toen ik met mijn DHSje in een verpleegtehuis in een rolstoel tussen een een hele rits hulpeloze oudjes rondreed, nooit kunnen bevroeden. Daar was wel de hoognodige zelfreflectie voor nodig: ga voor je net zo hulpeloos bent nou weer schaken, dan leef je en besta je WEL. Het eerste seizoen werd uiteindelijk een kwakkelseizoen en hoe begonnen we vorig jaar in de 1e ronde? Verliezen we van de criminele organisatie SISSA (stuurden vorige eeuw een huurmoordenaar op mij af, ja zeker!) en had er gelijk geen enkele fiducie meer in, zeker gezien mijn bedroevende spel. Anno 2018 naar het Grand Café in Zuidlaren en opnieuw tegen Assen 2, maar nu geen onbetekenende laatste ronde, nee als de GC4 met een zevenklapper het einde van de Promotieklasse uitluidt, zijn we zo waar kampioen. Even een kleine analyse: voor de ons te vroeg ontvallen Fred Sluzewski speelt nu Taco van der Poel meer dan voortreffelijk, kregen we de meedogenloze psycholoog Johan Mostertman erbij, en ons eigen wonderkind Daan Noordenbos. En dan de onuitsterfelijke dinosaurussen niet te vergeten, met Eddie Janssen als tyrannosaurus rex. Helaas moeten onze dinoos het wel doen zonder de special effects van Steven Spielberg, werden ze ook nog aan bord 2 en 4 gezet. Maar net als 245 miljoen jaar geleden legden de dinoos alleen eieren -vroeger kreeg het grootste ei het cijfer 0-. Alleen ons wonderkind Daan en tyrannosaurus rex Eddie konden het punt noteren, met nog een halfje van Johan. Wat mijzelve betreft, ik dacht met een John Player Special, nonchalant in de mondhoek bungelend aan het 4e bord te de show te gaan stelen, maar helaas…. alleen als fotomodel. Al met al wel jammer voor Roel, die had als we kampioen waren geworden een aai over zijn bol van de voorzitter op de jaarvergadering gekregen, want de kampioenen een copieus banket aanbieden doet de GC echt niet, dus dat liepen we sowieso al mis, anderzijds had ik het als troost een mooi gebaar gevonden. Het deed toch al zeer, in het zicht van de haven zo kansloos naar de kelder gaan, ook al ging er een mooie tocht aan vooraf. Alle tijd om uit te huilen en in de 4e klasse KNSB opnieuw beginnen. Dank vooral ook aan de webmaster, die de oproep om mijn liederlijke teksten te zuiveren genegeerd heeft, dus gaat deze jongen vrolijk op dezelfde voet verder, zelfs als hij in een achterafteampje belandt, tot dan!